در سال روان ورود مهاجران غیر قانونی از ترکیه به جزیره‌های یونان به بیشترین اندازه‌ی خود در چند سال گذشته رسیده است.
بر اساس آمار حکومت یونان، بیش از ۴۰ هزار مهاجر در این جزیره‌ها شب و روز خود را می‌گذرانند؛ اما وضعیت زندگی در اردوگاه‌های ویژه‌ی مهاجران در این جزیره‌ها به اندازه‌ای فاجعه‌بار است که کلمه از بیان آن عاجز می‌ماند.
بیشتر از شش برابر گنجایش این اردوگاه‌ها، مهاجر در آن به سر می‌برند که در وضعیت بد انسانی قرار داشته و به هیچ گونه کمک صحی دست‌رسی ندارند و حتا از امنیت غذایی نیز بر خوردار نیستند، زندگی در این اردوگاه‌ها حتا تجاوز جنسی را نیز در پی دارد که شب‌ها، شمار زیادی از خانم‌ها به دلیل ترس این که مبادا مورد تجاوز جنسی قرار بگیرند، به دست شویی و حمام نمی‌روند.
شلوغی بیش از اندازه‌ی این اردوگاه‌ها، باعث ناآرامی و تنش دایمی در این اردوگاه‌ها شده که در نتیجه، در سال روان بارها آتش سوزی شده است؛ اما دولت یونان و دیگر رسانه‌ها از انگیزه‌ی این آتش سوزی‌ها چیزی نگفته اند. روشن است که این مهاجران به دلیل خستگی و تحمل شرایط دشوار غیر انسانی این اردوگاه‌ها، به ستوه آمده و به نشانه‌ی اعتراض، آتش سوزی را راه انداختند و گاهی هم به دلیل مشکل‌های روانی‌ای که از زندگی در این محیط‌ها نصیب آدمی می‌شود؛ مهاجران افغانستانی با مهاجران عرب درگیر برخوردهای فیزیکی نیز شده اند که موجب کشته شدن شماری از این دو طرف شده است.
دولت یونان اما برای حل این معضل، خواسته است که ۲۰ هزار از این مهاجران را در جاهای دیگری به دور از جزیره‌ها انتقال دهد.
اما این اقدام حکومت یونان با پیش‌آمد خوبی از سوی ساکنان محلی که قرار بوده است، مهاجران در آن جا به جا شوند رو به رو نشده که در نتیجه، حکومت یونان دنبال راه حل دیگری افتاده است. این روزها در خانه‌ای که برای گردش‌گران و اسکی سواران در کوهستانی که ۱ هزار متر از سطح دریا ارتفاع دارد ۱۱۶ مهاجر را که افغانستانی‌ها نیز شامل آن‌ها اند، جا به جا نموده اند. درکوهستانی که خرس و گرک بیشتر از انسان به چشم می‌خورد. این حرفی است که شماری از مهاجران به رسانه‌ها گفته اند.
این مهاجران تنها می‌توانند روز و شب شان را با چرت آینده و سرنوشتی که قرار نیست هیچ گاهی روشن شود، بگذرانند. همه‌گی در انتظار این که بتوانند سر کار بروند و خانه و زندگی‌ای برای خود بسازند؛ شب‌ها به خواب می‌روند و با بلند شدن از خواب تا پای شب را پای تلویزیون می‌مانند و در این روزهای سرد، هیچ کار دیگری هم نمی‌توانند داشته باشند.
این در حالی است که سه ماه پیش، بیشتر از ۴۳ درصد مهاجران افغانستانی که در یونان به سر می‌بردند، به دلیل این که از بی سرنوشتی در اردوگاهای ویژه‌ی مهاجران در جزیره‌های یونان جان به لب شده بودند؛ خواستار برگشت داوطلبانه به کشور شده اند.
پس از آن قرار بر این شد که یک هیأت از وزارت مهاجران و بازگشت کنندگان افغانستان برای رسیدگی به مشکل آن‌ها به یونان سفر و زمینه‌ی برگشت آن‌ها را به افغانستان در هماهنگی با دولت یونان فراهم کند.
اما از این امر ماه‌ها می‌گذرد و هنوز هم که هنوز است، این وزارت برای حل مشکل مهاجران، کاری را از پیش نبرده است.
مهاجران افغانستانی برای دنبال کردن رؤیای کوچک شان که بزرگ‌ترین رؤیا برای همه‌ی افغانستانی‌ها است؛ در مهاجرت نیز از مهاجرت رنج می‌برند. این مهاجران تنها در درون یونان، بارها ناچار به مهاجرت داخلی شده اند، گاه به میل خود و گاه مثل انتقال اجباری شان از اردوگاه‌های ویژه‌ی مهاجران در جزیره‌ها، به پناه‌گاه‌های که حکومت یونان برای بود و باش آن‌ها در نظر گرفته است.
مهاجرانی که دیگر کودکان شان به آموزش و پرورش دست‌رسی نداشته و در مواردی هم خطر مرگ تهدید شان می‌کند و همین‌طور شمار زیاد از این مهاجران به دلیل زندگی در شرایط دشوار غیر انسانی، به مشکل‌های جدی روانی گرفتار شده اند.
