از محدودیتها و محرومیتهای مهاجران افغانستانی مقیم ترکیه، در شمارهی پیشین حرف به میان آوردیم و صراحتا اشاره داشتیم که چطور دولت و جامعهی میزبان که در ابتدا میپذیرند تعداد بیشماری از مهاجران کشورهای دیگر را در خود ادغام کنند؛ اما بعدها همین دولتها و مردم اند که خود به خود در برابر مهاجران سدی میشوند و نمیگذارند تا روند ادغام مهاجران با مردم جامعهی میزبان به روال طبیعی شان صورت گیرد. همین امر سبب میشود که در روند مهاجرت این مهاجران اختلالهایی صورت بگیرد. اغلب این کارشکنی از سوی حکومت میزبان صورت میگیرد.
برخوردهای دوگانهی حکومتها در هر زمینهای که مربوط به زندگی مهاجران میشود، سبب خواهد شد که سطح خشونتهای جرمی و خیابانی به خاطر بدرفتاریها با مهاجران افغانستانی افزایش یابد. یکی از این دست برخوردهای مغرضانه با مهاجران در امر دیپورت آنان از سوی حکومت میزبان این است که حکومت میزبان حتا در روند خروج تمامی مهاجران کشورهای مختلف تبعیض را اولویت قرار بدهند و این که مهاجران کشوری را نسبت به کشور دیگر بدون در نظر گرفتن معیار یا تبعیضی روند اخراج را مساویانه انجام دهند.
بر اساس آمار رسانهها ترکیه در سال ۲۰۱۹، به صورت اوسط روزانه ۲۸۸ نفر را دیپورت و یا به کشور شان برگشتانده است. همان طور که توقع میرود در بین این آمار بیشترین تعداد مهاجران دیپورت شده از ترکیه را مردم افغانستان تشکیل میدهد که به گفتهی شماری از همین مهاجران به وطن بازگشته، متأسفانه پولیس و یا وزارت مهاجران ترکیه برخورد تبعیضآمیز با دیپورت مهاجران از این کشور دارد.
آن طور که گفته میشود و در گزارشهای رسمی سازمان ملل و حکومت ترکیه آمده است در سال گذشته ۶۵ هزار ۸۲۶ شهروند افغانستان از ترکیه دیپورت شده است. بیشتر تعداد این مهاجران افغانستانی با این که یک بار راه دشوار سفر غیرقانونی از افغانستان به سمت ایران و بعد ترکیه را امتحان کرده اند؛ اما تا آن جایی که امکان برای شان بوده است، بار دیگر در تلاش این بودند که همین مسیر پرخطر و مشکلآفرین راه غیرقانونی را تحمل کنند و بتوانند در پایان مسیر خود را پیدا کنند.
در ردیف دوم شهروندان پاکستان قرار دارد که آمار آنها به ۱۱ هزار و ۳۰۸ نفر می رسد. این تعداد از مهاجران پاکستانی هم نشان میدهد که همانند افغانستان مهاجران پاکستانی نیز بدشانسترین مهاجران جهان استند که تا کنون من دلیل آن را نیافتم؛ اما هیچ گاه دلایل داخلی حکومتداری و یا جنگ نمیتواند معیار خوب و توجیحکنندهی خوبی برای کشورهای میزبان باشد که چرا شماری از مهاجران را به تعداد بیشتر از دیگر مهاجران کشورهای دخیل دیپورت میکنند.
تعداد دیپورتی کل مهاجران از ترکیه به کشورهای دیگر ۲۶ هزار و ۷۲۴ نفر میرسد که یک سوم تعداد مهاجران افغانستانی دیپورت شده از ترکیه میشود و این نشاندهندهی آن است که حکومت ترکیه، سیاست مهاجرستیز سخت و محکمی را تنها نسبت به مهاجران افغانستانی روی دست گرفته است.
این سیاست تبعیض دولت ترکیه در رابطه با مهاجران افغانستانی در یک سال گذشته همواره مورد نقد و اعتراض شدید آگاهان امور مهاجرتی چه در داخل ترکیه و چه در سطح بینالملل بوده است. حتا مهاجران افغانستانی هم بارها خواسته اند در شهرهای مختلف ترکیه که مقیم آن استند، نسبت به این تبعیض دولت ترکیه گردهماییهای اعتراضی راه بیندازند که از طرف این کشور برای شان اجازه داده نشده است.
در حال حاضر بر اساس دادههای ادارهی کل مهاجرت ترکیه در سال ۲۰۱۹، ترکیه میزبان پنج میلیون و ۹۰ هزار و ۲۴۹ خارجی از ۱۹۲ کشور مختلف جهان بود. از این تعداد سه میلیون و ۶۹۵ هزار و ۹۴۴ نفر اتباع سوریه استند که تحت حفاظت موقت میباشند، یک میلیون و ۷۰هزار و ۱۴۴ نفر با داشتن دفترچهی اقامت در ترکیه اسکان گزیده اند و ۳۲۴ هزار و ۱۶۱ نفر با آمدن به ترکیه تقاضای پناهندگی کرده و خواهان اسکان در کشور سوم میباشند.
از پنج میلیون مهاجری که از ۱۹۲ کشور جهان به ترکیه آمده اند، تنها یک میلیون و ۷۰ هزار و ۱۴۴ نفر به عنوان مهاجر منظم به ترکیه آمده اند؛ یعنی چهار میلیون از مهاجران موجود در ترکیه به عنوان مهاجرها نامنظم وارد ترکیه شده اند؛ به عبارت دیگر یا به شکل غیرقانونی وارد ترکیه شده اند و یا به شکل غیرقانونی به اقامت در ترکیه ادامه داده اند.