ماه نخست زمستان از نیمه گذشته است و مردم در ولایت‌های مختلف در حال تجربه‌ی برف باری و سرمای سوزناک زمستان استند.
در این روزهای برفی، شمار زیادی از جوانان پایتخت از دختران و پسران؛ هوای برفی و پاک کابل را فرصتی برای نفس کشیدن دانسته و برای دور کردن ناراحتی‌شان و شادی آفریدن به محل‌های تفریحی می‌روند و یا به خیابان‌ها می‌ریزند تا از برف و سرمای آن لذت ببرند.
اما در این حال شمار زیادی از خانواده‌های افغانستانی از پایتخت گرفته تا ولایت‌های شمالی و مشرقی سرمای سوزناک زمستان را زیر خیمه‌ها و یا در خانه‌های روستایی بدون دست‌رسی به امکان‌های اولیه‌ی زندگی می‌گذرانند.
بر اساس آمار وزارت مهاجران و بازگشت‌کنندگان، در سال روان ۹۵ هزار خانواده، نیازمند به کمک‌های ابتدایی زمستانی اند که شمار شان از دو میلیون نفر می‌گذرد.
عبدالباسط انصاری، سخن‌گوی این وزارت می‌گوید که تا حال وزارت مهاجران و بازگشت کنندگان تنها به ۱۳ هزار خانواده کمک کرده است و کمک به ۱۲۱۰۰خانواده‌ی دیگر نیز از دو هفته‌ی پیش شروع شده که در حال جریان است.
بر اساس آمار این وزارت، خانواده‌های نیازمند به کمک‌های زمستانی در ۲۴ ولایت به سر می‌برند. این مهاجران در وضعیت بسیار بدی به سر می‌برند، شمار زیاد این بی‌جاشدگان در اردوگاه‌های ویژه‌ی بی‌جا شدگان؛ در زیر خیمه‌ها شب‌های سرد زمستان را در انتظار دریافت کمکی به روز می‌رسانند.
در کابل ۴۷ اردوگاه ویژه‌ی بی‌جا شدگان است که تنها در اردوگاه ویژه‌ی بی‌جا شدگان در چهار راهی قنبر، ۱۱ هزار خانواده زندگی می‌کند.
همین‌طور در اردوگاه‌های دیگر نیز هشت، هفت یا پنج هزار خانواده در زیر خیمه‌های سرد از زمستان پذیرایی می‌کنند.
در ولایت‌ها نیز بیشتر بی‌جا شدگان در ارودگاه‌های ویژه‌ی مهاجران به سر می‌برند که این اردوگاه‌ها در هر ولایت در مرکز آن قرار دارد.
وزارت مهاجران و بازگشت‌کنندگان می‌گوید که نزدیک به ۵۲ هزار خانواده‌ی دیگر را نهادهای بین‌المللی همکار، وعده‌ی کمک داده بودند که توزیع این کمک‌ها در ۲۴ ولایت در حال جریان است.
در شمال کشور به دلیل سردی هوا خانواده‌های نیازمند به کمک در وضعیت بدتری در مقایسه با دیگر ولایت ها است. بغلان، فراه، بلخ، کندز و بدخشان ولایت‌هایی است که بی‌جا شدگان آن بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
نهادهای کمک‌رسان بین‌المللی نیز در هماهنگی با وزارت مهاجران و بازگشت‌کنندگان به خانواده‌ها کمک می‌کنند.
کمکی که از سوی وزارت مهاجران و بازگشت‌کنندگان به خانواده‌های نیازمند می‌شود، از ۵۰۰۰ افغانی تا ۲۰۰۰۰ افغانی است که برای یک بار پرداخت می‌شود.
همین‌طور سازمان‌های کمک‌رسان دیگر که عهده‌دار کمک‌رسانی به ۵۲ هزار خانواده‌ی شده اند؛ مواد سوخت و خوراکی به این خانواده‌ها کمک می‌کند.
البته باید یاد آور شد، به خانواده‌هایی که از سوی نهادهای کمک‌رسان، کمک می‌شود، از سوی وزرات مهاجران کمکی نمی‌شود. همین‌گونه خانواده‌هایی که از سوی وزارت مهاجران و بازگشت کنندگان کمک شده است، از نهاد های کمک‌رسان دیگر، کمکی دریافت نمی‌کنند.
این کمک‌ها به سختی می‌تواند نیاز خانواده‌های نیازمند به کمک را رفع کند. در زمستان امسال که به اساس پیش‌بینی‌های ناسا، سرد‌ترین زمستان در مقایسه با سال‌های پیش خواهد بود، خانواده‌های نیازمند چگونه می‌توانند زیرخیمه‌ها با پنچ تا بیست هزار افغانی، همه‌ی زمستان خود را بگذارنند. با این رقم ناممکن است که خانواده‌های نیازمند به کمک بتوانند، از زمستان امسال جان سالم به در ببرند.
وضعیت خانواده‌هایی که در زیر خیمه‌ها به سر می‌برند، خیلی دشوار و نگران‌کننده است. اگر کمک‌های جدی از سوی وزارت مهاجران و یا هر نهاد مسؤول دیگر صورت نگیرد، در پایان امسال افغانستان با فاجعه‌ی بزرگ انسانی رو‌به‌رو خواهد شد. این در حالی است که هنوز هم شمار زیاد خانواده‌های نیازمند، همین کمک ناچیز را نیز دریافت نکرده اند.
این به این معنا است که جان و سلامت باشندگان افغانستان نه برای حکومت مهم است و نه نزد نهادی به نام پارلمان.
تأمین نیازهای اولیه‌ی باشندگان کشور، مهم‌ترین مکلفیت دولت است. بی‌توجهی حکومت و بی‌هویتی پارلمان باعث شده است که ماه نخست زمستان از نیمه بگذرد و شمار زیادی از خانواده‌های مهاجر افغانستانی زیر خیمه‌ها و یا در خانه‌های روستایی، بدون امکان‌های ابتدایی زندگی به سر ببرند. از سوی دیگر بر اساس آمار وزارت مهاجران و بازگشت کنندگان، قرار است تنها به ۷۷ هزار خانواده کمک شود.
این گونه باز هم ۱۸ هزار خانواده‌ی نیازمند به کمک از دایره‌ی کمک‌های وزارت مهاجران و نهادهای همکار شان به دور مانده و ناچار اند با مرگ ناشی از سرمای زمستان و گرسنگی کنار بیایند.
