شمار نمایندگانی که در نشست روز اول مجلس نمایندگان، نام شان در فهرست افراد حاضر در مجلس ثبت شده بود به ۲۴۷ نماینده می‌رسید. با این حساب کسی که برای ریاست پارلمان افغانستان باید انتخاب می‌شد، بر اساس طرزالعمل داخلی باید حد اقل از پنجاه درصد نمایندگان حاضر به اضافه‌ی یک عضو رای می گرفت تا رییس مجلس می‌شد. براساس مبنای ۵۰+۱ تعداد آرای نامزد برنده باید ۱۲۴ رای می‌بود. پس از شمارش آرا، رای میررحمان رحمانی ۱۲۳ رای اعلام شد و این آغاز جدل‌هایی بود که در پارلمان افغانستان شکل گرفت. جدل‌هایی که تا به حال تمام نشده است.
دور جدید پارلمان افغانستان، جنجالی‌ترین دور پارلمان است. از انتخابات آن گرفته تا انتخاب رییس مجلس آن، بحث‌های فراوانی وجود داشته است که تا به هنوز به نتیجه نرسیده است. به طور مثال نقطه‌ای که در رای مورد مناقشه، در روز انتخاب رییس مجلس، وجود داشت، به‌عنوان یکی از مباحث داغ از درون پارلمان افغانستان به رسانه‌ها رسید.
این نقطه نه تنها در برنامه‌های سیاسی و تحلیلی رسانه‌های کشور، به بحث و مجادله کشیده شد بلکه در میان سیاسیون نیز وسیله‌ای شد تا توسط آن در مورد پارلمان جدید، به شکل مستقیم و یا غیر مستقم ابراز نظر کنند.
رحمت‌الله نبیل، نامزد در انتخابات ریاست جمهوری، در نوشته‌ای به این موضوع پرداخته بود و از این نقطه به عنوان «پر هزینه‌ترین نقطه (.) در فقیرترین کشور جهان» یاد کرده بود. به گفته‌ی آقای نبیل، این نقطه در روزهای اولی که به بحث پارلمانی افغانستان مبدل شده بود، زمینه‌ساز معامله‌ی نزدیک به دو میلیون دالر شده بوده.
نبیل در صفحه‌اش در یکی از رسانه‌های اجتماعی نوشته بود که «بر اساس معلومات من، در جریان بيست‌و چهار ساعت گذشته براى رد و يا هم تاييد یک راى داراى « نقطه » در حدود ۲ میلیون دالر به مصرف رسيده است.»
این ادعای آقای نبیل اگر درست باشد و یا حتا اگر غلط باشد، ما را به سمتی از اطلاعات می‌کشاند که دور از مباحث روشنی است که یک مجلس درگیر آن است. در واقع این ادعا در صورت مد نظر گرفتن جنجالهای پارلمان کشور، روشن‌گر این نکته است که مجلس نمایندگان، یکی از پر حاشیه‌ترین مجالس سیاسی است.
اما این حواشی هرگز به دست مردم نرسیده و بیشتر به اطلاعات محرمانه‌ای شبیه است که در میان عده‌ای از سیاست‌مداران، برای حفظ قدرت و یا هم دخیل شدن به این معاملات استفاده می‌شود.
دور جدید پارلمان افغانستان، از دوران انتخابات تا به حال، باعث طرح چنین ادعاها بوده است و آن‌گونه که دیده می‌شود، در آینده نیز از بحث‌های زیادی در این مجلس آگاه خواهیم شد. اما نکته‌ای که برای همه‌ی شهروندان افغانستان اهمیت بسیار زیاد دارد، تشکیل مجلسی است که به جای پیچیدن به یک رای دارای نقطه، به مشکلاتی که آنان سردچار آن استند، بپردازد.
و البته، آگاهی کامل مردم از طریق رسانه‌ها در مورد معامله‌های میلیونی‌ای که بر سر آرای آنان صورت می‌گیرد، بیشتر از این که چه کسی قرار است رییس مجلس باشد اهمیت دارد. هفدهمین مجلس نمایندگان در افغانستان، با این که دارای اعضای جوان بیشتری نسبت به دور شانزدهم است، مسؤولیت و احساس نزدیکی با مردم در میان‌شان بسیار کم‌تر دیده می‌شود.
اتهام فساد به انواع مختلف آن، از همین ابتدا با این اعضا همراه است. با این که این نمایندگان، اکثرا اعضای جدید استند ولی نمی‌توان به رویکرد جدید و بهتر از قبل، امیدوار بود. پارلمان جوان افغانستان، با آنچه از خود تا به حال بروز داده است، به سنت کهن باج‌گیری‌ها، رشوه و فعالیت‌های مافیایی، دم تازه‌تری می‌دهد.
این وضعیت در پارلمان کشور، حکایت‌کننده‌ی اسرار بسیاری است که در محور رقابت‌ها و تقسیم‌بندی‌هایی می‌گذرد که در سیاست افغانستان نقش بازی می‌کند. آنچه میبینیم، صرفا نقشی است که فردی به‌عنوان نماینده‌ی مجلس، بازی می‌کند. در صورتی که وارد بحث‌های حاشیه‌ای این مجلس شویم، بی‌گمان، سیاست دیگری را خواهیم دید.
