با این که با امضای توافقنامهی صلح میان امریکا و طالبان، امیدها به برپایی صلح در افغانستان به وجود آمد؛ اما بیتوجهیها به تطبیق مواد این توافق، سبب شد تا طالبان بیشتر از گذشته به حملهها ادامه داده و جنگ را دامن بزنند.
بر اساس توافقی که بین ایالات متحدهی امریکا و طالبان صورت گرفته بود؛ قرار شد تا مقامهای امریکایی به شرط کاهش حملهها به نیروهای امنیتی افغانستان و قطع رابطه با گروههای تروریستی دیگر از سوی طالبان، به کاهش بیشتر نیروهای شان، از ۵۵۰۰ تنی که در توافق اولیه با طالبان به آن تعهد سپرده بودند، اقدام بکنند.
با وجود این که دو شرط یادشده، هرگز از سوی طالبان اجرا نشد و برعکس، بیشتر از پیش برخلاف تعهد شان عمل کردند، ممکن است امریکاییها تا قریب به دو ماه دیگر که دورهی چهارسالهی ریاستجمهوری ترامپ در امریکا به پایان میرسد، نیروهای شان را در افغانستان، تا مرز ۲۵۰۰ تن کاهش بدهند.
تصمیم به خروج نیروهای امریکایی تا این حد، نشان میدهد که پنتاگون (وزارت دفاع امریکا) هیچ تعهدی به برپایی صلح در افغانستان نداشته و صرف به پایان جنگ خود با طالبان میاندیشند. آخرین تصمیم پنتاگون در رابطه به خروج نیروهای امریکایی، میتواند به گروه طالبان جان بیشتری داده و آنان را به حملههای بیشتر بر نیروهای امنیتی افغانستان ترغیب بکند.
گزارشهای زیادی در مورد رابطهی طالبان با القاعده منتشر شده که حملهی امریکا به افغانستان را در سال ۲۰۰۱ توجیه میکرد اما؛ اکنون که گویا صلحی بین نیروهای امریکایی و طالبان به وجود آمده، موضوع القاعده چندان مورد توجه مقامهای امریکایی نیست.
چندی پیش، ریاست امنیت ملی افغانستان، کشتهشدن فردی را در ولایت غزنی به نام ابومحسنالمصری اعلام کرد که گفته میشد؛ فرد شماره دوم القاعده برای شبهجزیرهی هند است. به گفتهی سرپرست وزارت داخلهی افغانستان -مسعود اندرابی-، کشتهشدن یکی از اعضای کلیدی و مهم القاعده توسط ریاست امنیت ملی، بیانگر رابطهی نزدیک طالبان با گروههای تروریستی در افغانستان و فعالیت و اقدامات تروریستی مشترک آنان در برابر حکومت و مردم افغانستان است.
القاعده، نه تنها خطری برای مردم افغانستان است که با استناد به نگرانیهای جامعهی جهانی و رویکرد فعالیتهای القاعده به شکل یک گروه تروریستی بینالمللی، حضور و رابطهی آن با طالبان افغانستان، بحران امنیتی برای منطقه و جهان به شمار میرود.
خروج نیروهای امریکایی در کنار رشد حملهها از سوی طالبان، زمینهای برای تقویت دوبارهی القاعده در افغانستان نیز است. میتوان ادعا کرد که تصمیم آخر پنتاگون به نفع طالبان تمام شده و نتایج توافقنامهی امریکا-طالبان به سمت تضعیف نیروهای امنیتی افغانستان در حرکت است.
تصمیم امریکا مبنا بر خروج از افغانستان، نه تنها پشتکردن به تعهدش با نیروهای امنیتی افغانستان است که حتا همپیمانان در ناتو را نیز، نگران کرده است.
ینس استولتنبرگ، دبیر کل ناتو، در تماس تلفنیای با پنتاگون، گفته است که هیچ عضو این سازمان نمیخواهد بیشتر از نیاز در افغانستان بماند؛ اما همه میخواهند اطمینان حاصل کنند که افغانستان بار دیگر به پناهگاه امن تروریستان تبدیل نشود.
واکنشها به خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، نشان میدهد که تصمیم اخیر پنتاگون به شکل یکجانبه و مطابق به منافع امنیتی امریکا، بدون درنظرداشت تعهدها و پیمانهای امنیتی، صورت گرفته است؛ تصمیمهایی که میتواند تمام تلاشها و هزینههای جنگی در افغانستان را به هیچ تبدیل کرده، بدون دستآورد و بدون رسیدن به اهداف اولیهی حضور نظامی ناتو، این حضور را به پایان برساند.
ناامنیهای اخیر در افغانستان، نتیجهی توافقی است که در تابستان سال جاری در دوحه، بین امریکا و گروه طالبان به امضا رسید؛ توافقی که در اصول خود، راهشیوهای برای تامین صلح سرتاسری در افغانستان را تضمین میکرد؛ اما به دلیل بیتوجهی مقامهای امریکایی به تطبیق مواد آن، برعکس سبب تشدید جنگ در افغانستان شده است.