هم‌زمان با آغاز گفت‌وگوهای صلح افغانستان، افراد طالبان حمله‌های تروریستی و گروهی شان را بر علیه نیروهای امنیتی و غیر نظامیان افزایش داده اند. انتظار می‌رفت شروع گفت‌وگوی صلح افغانستان در قطر، اگر به آتش‌بس فوری منجر نگردد، دست کم به کاهش خشونت‌ها بیانجامد؛ اما در ده روز گذشته افراد طالبان، با همه‌ی توان شب‌و روز در پی شکار سربازان امنیتی اند.
طالبان در ده روز گذشته بیش‌تر از ۱۵۰ سرباز امنیتی را در نقاط مختلف هدف قرار داده و کشته اند. تنها در شب‌و روزهای یک‌شنبه و دو شنبه، این گروه، جان ۴۹ سرباز امنیتی افغانستان را گرفتند.
بر اساس آماری که وزارت داخله دو روز پیش نشر کرد، در دو هفته‌ی اخیر در حملات طالبان، نزدیک به ۱۰۰ غیر نظامی نیز جان داده اند. این آمار نشان می‌دهد که افراد طالبان از تمرکز افکار عمومی به آغاز گفت‌وگوی صلح استفاده کرده و حملات غافل‌گیر کننده‌ی شان بر نیروهای امنیتی را چند برابر کرده اند.
آنچه در این شب‌و روزها در افغانستان، در جبهه‌های جنگ جریان دارد، نشان می‌دهد که بی‌توجهی به سربازان امنیتی در خط جنگ و خوش‌بین بودن به طالبان که احتمالا تغییر خواهند کرد، بزرگ‌ترین محاسبه‌ی سیاسی – امنیتی است و حکومت افغانستان مکلف است دست کم در داخل افغانستان، نگاه شان را به جنگ و افراد طالبان تغییر بدهد.
سران حکومت افغانستان می‌دانند که وضعیت چه اندازه در جبهات جنگ، شکننده و خطرناک شده است. با این حال نهادهای امنیتی هم‌چنان اعلام می‌کنند که قوای دفاعی و امنیتی افغانستان در حالت «دفاع فعال» قرار دارند.
دفاع فعال برای سربازی که تنها آماده‌ی دفاع و پاسخ‌گویی برای حمله‌های احتمالی دشمنان شان باشند، حرف منطقی و استراتیژی درست است؛ اما دفاع فعال برای سربازانی که هر روز می‌بینند که هم‌سنگران شان در حمله‌های «دشمنان به شدت بی‌رحم» تیر باران می‌شوند، به مثابه‌ی شکستن کمر شان اند.
حکومت افغانستان هم مکلف است برای حفاظت از جان سربازان وضعیت امنیتی‌ای را از حالتی که جریان دارد، بیرون کند و هم مسوولیت دارد از نظام و سربازان دفاعی و امنیتی که محافظان اصلی نظام اند، حفاظت کند.
آنچه از رهبران حکومت تا حالا شنیده شده است، ارائه‌ی آمارتلفات سربازان امنیتی است که در حمله‌های خون‌بار تروریستان طالب جان داده اند و یا زخمی شده اند. واقعیت امر این است که وظیفه‌ی رهبران حکومت ارائه‌ی آمار نیست، بلکه پیدا کردن راه حل اساسی برای پایان‌دادن به این وضعیت اسف‌بار است که تلفات سربازان امنیتی را اگر متوقف نمی‌کند، به حداقل کاهش بدهد.
رییس‌جمهور غنی، نزدیک به دو ماه پیش ( ۷ اسد)، در دومین روز نشست چهارم هیأت عالی‌رتبه‌ی «سام»، گفت که در کم‌تر از پنج ماه گذشته، نزدیک به ۳۵۶۰ سرباز امنیتی و دفاعی افغانستان، در جنگ با طالبان کشته و ۶۷۸۱ تن دیگر زخمی شده‌اند. این آمار، اوج وحشت‌ناک بودن جنگ و میزان بالای تلفات سربازانی را نشان می‌دهد که اگر یک روز نباشند، تروریستان طالب، کابل را نیز به خاک یکسان خواهند کرد.
افراد طالبان در شرایط کنونی به دلیل سیاست‌های دقیق و سنجیده‌شده‌ی رهبران شان، همه‌روزه بیش‌تر از روز پیش، با روحیه‌ی قوی‌تر به میدان می‌روند. در ده روز گذشته بر اساس گزارش‌ها، در بیش‌تر از ۲۰ ولایت افغانستان، حمله‌های طالبان ثبت شده است که در برخی موارد تلفات ویران‌گر بر نیروهای دفاعی و امنیتی وارد کرده اند.
سربازان امنیتی افغانستان، قهرمانان فراموش‌شده‌ای اند که تنها نیاز دارند اجازه‌ی جنگ تمام‌عیار در برابر طالبان را داشته باشند. آنچه سربازان دفاعی و امنیتی افغانستان در چند سال اخیر ثابت کرده اند، اگر کمی در سیاست‌گزاری‌های امنیتی تجدید نظر شود، سال‌ها این نیروها، حتا با کم‌ترین امکانات می‌توانند به خوبی در برابر هر گروه تروریستی مقاومت کرده و از افغانستان دفاع کنند.
به نظر می‌رسد، اکنون زمان آن رسیده است که حکومت افغانستان تصمیم بگیرد که هر فرمانده‌ی نیروهای امنیتی و دفاعی در پایین‌ترین سطح که قطعه و یا کندک است، صلاحیت کامل حمله‌های گسترده بر طالبان را داشته باشند و در کنار این‌که این سربازان از حالت دفاعی بیرون آورده شوند، صلاحت نیز برای آن‌ها داده شود که با تمام قدرت تروریستان طالب را سرکوب و نابود کنند.
حکومت باید در شرایط کنونی استراتیژی جنگی را در نقاط به شدت آسیب‌پذیر تغییر بدهد و برای شکستاندن این وضعیت، فرماندهان طالبان را که جنگ را رهبری می‌کنند، به گونه‌ی گسترده هدف قرار داده و نابود کند. این کار نیاز به این دارد که در بخش فعالیت‌های استخباراتی، تجدید نظر جدی شود و تمام بخش‌ها از حالت دفاعی به حالت تهاجمی تغییر یابد.
