رییس‌جمهور غنی، چاشت دیروز دوشنبه (۱۱ سنبله)، با زلمی خلیلزاد، نماینده‌ی ویژه‌ی وزارت خارجه‌ی امریکا در امور صلح افغانستان، دیدار کرده است. دور نهم گفت‌وگوهای صلح پس از ده روز مذاکره میان نمایندگان ایالات متحده‌ی امریکا و گروه طالبان به پایان رسیده است. پایان این گفت‌وگوها درست زمانی صورت گرفته است که طالبان در ولایت‌های کندز و بغلان درگیری‌های شدیدی با نیروهای افغان داشتند.
آقای زلمی خلیلزاد، همچنان دیداری با آقای عبدالله عبدالله، رییس اجرایی حکومت افغانستان داشته است که در آن از تأمین صلح سرتاسری در افغانستان نوید داده است. گفت‌وگوهای صلح، نزدیک به یک سال است که میان نمایندگان ایالات متحده‌ی امریکا و گروه طالبان جریان دارد؛ اما این گفت‌وگوها، برای مردم افغانستان یک پروسه‌ی نامعلوم و نامفهوم جلوه کرده است.
عدم کاهش درگیری‌ها، یکی از انتقادهایی است که همواره بر گفت‌وگوهای صلح وارد بوده است. آنچه تا به حال از نتایج این گفت‌وگوها روشن شده، این بوده که توافق دو طرف در دوحه، تأثیری بر جنگ طالبان با حکومت افغانستان نداشته است. در واقع، گفت‌وگوهای صلح تا کنون، جدا از موضع افغان‌ها صورت گرفته و باید منتظر دوری از آن بود که میان حکومت و طالبان برگزار شود.
اما این نگرانی‌ها با نزدیک شدن توافق ایالات متحده‌ی امریکا با گروه طالبان، کم‌کم کاهش خواهد یافت؛ زیرا اطلاعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد بسیاری از مواردی که سبب نگرانی‌ها میان مردم شده بود، شایعه بوده و درست نیست. از جمله این موضوع که در گفت‌وگوهای دور نهم، میان امریکایی‌ها و طالبان، بحثی روی لغو برگزاری انتخابات به وجود آمده است؛ اما این خبر نظر به آنچه که روزنامه‌ی صبح کابل به آن دست یافته است، نادرست می‌باشد.
نظر به اطلاعاتی که به روزنامه‌ی صبح کابل رسیده، در دیدار رییس‌جمهور با زلمی خلیلزاد، متن توافق‌نامه‌ی صلح میان امریکایی‌ها و گروه طالبان به دسترس ارگ ریاست‌جمهوی قرار گرفته است. از این متن چنین بر می‌آید که ایالات متحده‌ی امریکا و گروه طالبان به نزدیک‌ترین حد یک توافق نزدیک شده اند؛ موضوع اصلی در متن یاد شده، تقلیل نیروهای امریکایی در حد ۸۶۰۰ نفر است که چندی پیش نیز از سوی مقامات امریکایی یادآوری شده بود.
خروج نیروهای خارجی، به خصوص نیروهای نظامی ایالات متحده‌ی امریکا از افغانستان، از شرایط عمده‌ی گروه طالبان در گفت‌وگوهای این گروه با امریکا بوده است؛ اما نکات دیگری نیز در متن یادشده ذکر شده است که می‌تواند برای آینده‌ی افغانستان مفید باشد. از جمله، تعهد طالبان در مورد قطع رابطه با تروریزم، کاهش حملات و خشونت‌ها و توافق بر آغاز مذاکرات افغانی بعد از امضا.
نکاتی که یاد‌آور شدیم، در صورت توافق بر آن، می‌تواند جریان گفت‌وگوهای صلح میان دو طرف افغانی را مهیا کند و این اوج گفت‌وگوهای صلح خواهد بود؛ مردم افغانستان، همواره بر این پافشاری دارند که چرا از سوی نمایندگان رسمی کشور، کسی در گفت‌وگوها حضور ندارد و طالبان نیز بر عدم حضور چنین نمایندگانی تأکید می‌کنند.
موضوع حساس برای مردم، حفظ ارزش‌های نظام جمهوری و دموکراسی است؛ نظامی که در هجده سال گذشته از راه دشوار جنگ، مهاجرت و مبارزه با افراطیت به شکل‌های گوناگون به دست آمده است؛ اینک که در آستانه‌ی برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری قرار داریم و می‌توانیم این نظام را برای سال‌های دیگر نیز به پیش ببریم، بحث گفت‌وگوهای صلح نباید مانعی بر سر راه این پیشرفت باشد. افغانستان، با حضور صلح، باید رشد دموکراسی را تقویت کند؛ نه این که با رسیدن چنین توافقی با طالبان، این نظام تضعیف شده و به گذشته برگردد.
نظر به اطلاعات به دست آمده‌ی روزنامه‌ی صبح کابل، بحث خروج نیروهای خارجی نیز به جدول زمانی مشخصی رسیده است که گویا دو طرف بر آن توافق هم دارند؛ قرار این جدول بعد از امضای توافق‌نامه، در خلال بیش از چهار ماه باید نیروهای خارجی از افغانستان خارج شوند؛ ولی این خروج با حفظ صلاحیت‌های قوای خارجی در دفاع و حمایت از نیروهای امنیتی افغان خواهد بود.
