سه میلیارد دالر؛ هزینه‌ی نظامی طالبان و دولت در جنگ افغانستان

طبق گزارش تازه‌ای که سیگار –بازرس ویژه‌ی امریکا برای بازسازی افغانستان- به نقل از شورای امنیت سازمان ملل نشر کرده، طالبان سالانه ۴۰۰ میلیون دالر از قاچاق مواد مخدر به دست می‌آورند. این گزارش، به اساس تخمین مقامات دولت افغانستان، تأیید می‌کند که از بهار سال ۲۰۱۸ تا بهار سال ۲۰۱۹، گروه تروریستی طالبان، تنها از قاچاق مواد مخدر این مقدار درآمد داشته است.
قاچاق مواد مخدر، تنها درآمد خالص سالانه‌ی طالبان نیست؛ این گروه تروریستی، سالانه بیش از یک‌ونیم میلیارد دالر پول نقد به دست می‌آورد که ۴۰۰ میلیون دالر از آدرس قاچاق مواد مخدر، ۴۰۰ تا ۴۶۵ میلیون دالر از استخراج غیر قانونی معادن، ۱۶۰ میلیون دالر از اخاذی، ۲۴۰ میلیون دالر از فروش تجهیزات دولتی، ۸۰ میلیون دالر از جمع‌آوری مالیه و نزدیک به ۲۴۰ میلیون دالر شامل کمک‌های کشورهای همکار این گروه تروریستی می‌شود.
این آمار، مشخص می‌کند که جنگ افغانستان، تنها جنگ مذهبی نیست؛ بلکه اقتصاد جنگی، بخشی از این جنگ است که توسط کارتل‌های مواد مخدر، باندهای تروریستی و کشورهای همکار این گروه‌ها دامن زده می‌شود. آمار ارایه‌شده از درآمد طالبان به عنوان یکی از گروه‌های تروریستی در افغانستان، بیان‌گر این است که سربازگیری طالبان و دیگر گروه‌های تروریستی، نه تنها بر محور ارزش‌های مذهبی انجام شده که محورهای مختلف دیگری، از جمله اقتصاد جنگی نیز دارد.
این تنها پولی نیست که سالانه مصرف جنگ افغانستان می‌شود. این طرف جنگ که دولت افغانستان است، سالانه یک‌سوم بودجه‌ی افغانستان را در بخش نظامی به مصرف می‌رساند که به بیش از یک‌ونیم میلیارد دالر امریکای می‌رسد. با این حساب، سالانه تنها سه میلیارد دالر، مصرف جنگ در افغانستان می‌شود؛ جنگی که هزاران سرباز را در دو سمت نبرد مسلح کرده و به جان هم انداخته است. در کنار این، سالانه مبلغ هنگفتی توسط نیروهای نظامی ناتو در افغانستان مصرف جنگ می‌شود که آمار دقیقی از آن در دست نیست. تنها پول نیست که این جنگ را به پیش می‌برد؛ این پول، به مصرف می‌رسد تا سالانه هزاران فرد ملکی و غیر ملکی را در دو صف جنگ سلاخی و تأسیسات دولتی را تخریب کند، تا هم‌چنان جنگ به حیات خودش ادامه بدهد و کشورهایی که به دنبال تأمین منافع‌شان در این کشور استند، از آبی که با خون آلوده شده، ماهی مراد بگیرند و افغانستان نیز به عنوان کشور مصرف‌کننده‌ی کالاهای وارداتی آن‌ها باقی بماند.
یکی از پیامدهای اقتصادی جنگ، این است که کشورهای در حال جنگ، باید توجه ویژه‌ای به تولیدات مصرفی داشته باشند تا بتوانند تولیدات نظامی‌شان را در سطح قابل قبولی نگه دارند. آن‌چه طی دو دهه‌ی اخیر، میلیاردها دالر را در افغانستان بدون هیچ سرمایه‌گذاری بنیادی‌ای به مصرف رسانده است، همین پالیسی است؛ پالیسی‌ای که دولت را مجبور کرده به جای توجه با زیرساخت‌ها اقتصادی و کارآفرینی، روی جنگ و امکانات جنگی تمرکز داشته باشد و در کنار فساد اداری که بخشی از هویت اداری افغانستان شده، سالانه مبلغ هنگفتی از بودجه‌ی افغانستان را بدون این که نفعی به مردم داشته باشد، به مصرف برساند.
نمایندگان طالبان که خود را نمایندگان اسلام در زمین و افغانستان می‌دانند و در میز مذاکره حرف از به‌وجودآمدن دولت اسلامی می‌زنند، برای یک بار هم که شده، باید سر در یخنی که ندارند فرو ببرند و اگر توانایی اندیشیدن دارند، به این بیاندیشند که این مقدار پول، به مصرف می‌رسد تا هزاران مسلمان را فقط به بهانه‌ی این طرف یا آن طرف خط نبرد به خاک‌و‌خون بکشاند. نبردی که ظاهرا نه برای اسلام و قوانین اسلامی؛ بلکه برای منفعت عده‌ای کارتل و باند مافیایی-تروریستی میدانش گرم است و قربانی این نبرد، افرادی استند که با معاش بخورونمیر، در دو صف نبرد کمر بسته‌اند.
چهارصد میلیون دالری که سالانه از آدرس مواد مخدر به جیب این گروه تروریستی ظاهرا مدافع اسلام واریز می‌شود، در کنار این که بخشی از ماشین جنگ افغانستان را فعال نگه می‌دارد، باعث اعتیاد و بی‌خانمانی صدها هزار افغانستانی شده است. جنگ افغانستان، در حالی سالانه بیش از سه میلیارد دالر هزینه‌ی نظامی به هم‌راه دارد که طبق گفته‌های رییس‌جمهور غنی در برنامه‌ی گشایش پروژه‌ی معیشتی دسترخوان ملی، ۹۰ درصد مردم افغانستان با درآمد روزانه‌ی کمتر از دو دالر امریکایی -معادل ۱۵۰ افغانی- زیر خطر فقر زندگی می‌کنند.