برای رسیدن به صلح، طرف‌های درگیر، باید به تفاهم و کارشیوه‌ی یگانه برسند. در غیر این صورت پیش‌گرفتن هیچ روشی نمی‌تواند مانع شلیگ گلوله و افتادن انسان به زمین شود.
نبود تفاهم میان طالبان و دولت برای رسیدن به صلح، باعث شده است که این گروه تروریستی، از شروع ایجاد شورای عالی صلح تا حالا، پیوسته از مردم و کشورهای منطقه به ویژه پاکستان، سرباز‌گیری کرده و مانع همیشه‌گی آسایش شهروندان افغانستان باشد.
حالا سه ماهی می‌شود، مسأله‌ی صلح با طالبان، در صدر برنامه‌های دولت قرار دارد و از سویی هم نوعیت صلح با این گروه تروریستی و برآیند آن به مهم‌ترین دغدغه و نگرانی شهروندان، بدل شده است.
با این همه، دولت و گروه طالبان، به اساس توافق‌نامه‌ی صلح امریکا با طالبان، ناچار به دنبال‌کردن راهی هستند که به صلح منتهی شود؛ اما از شروع تلاش برای گفتوگوهای میان‌افغانی تا حالا، بارها میان دولت افغانستان و گروه طالبان، بر سر کارشیوه‌ی رسیدن به صلح، اختلاف ایجاد شده است.
در نخست گروه طالبان، خواهان رهایی یک‌باره‌ی ۵ هزار زندانی شان از سوی دولت افغانستان بود و بدون آن شروع گفتوگوهای میان‌افغانی و رسیدن به صلح را ناممکن می‌خواندند؛ اما زمانی که این خواست از سوی دولت افغانستان، پذیرفته نشد، طالبان، با انعطافی به رهایی مرحله‌وار زندانیان تن دادند.
پس از این که نمایندگان فنی گروه طالبان، به کابل آمدند، به دلیل نپذیرفتن خواست رهایی ۱۵ فرمانده جنگی این گروه، از سوی دولت، افغانستان را ترک کرده و راهی قطر شدند و گروه طالبان، گفتوگوهای صلح را پایان‌یافته اعلام کرد.
پس از شروع روند رهایی زندانیان طالب از سوی دولت افغانستان، این گروه نیز شماری از زندانیان دولتی را از بند رها کرده و گفتند که برای نشان دادن حسن نیت و تمایل به گفتوگوهای صلح، این کار را کرده اند.
حالا باید بدانیم که چرا این گروه با اصراری که به رهایی یک‌باره‌ی ۵۰۰۰ زندانی خود داشت، از خواست خود عقب نشست.
گروه طالبان،با رهایی یک‌باره و یا هم مرحله‌وار زندانیان خود، در هر دو صورت به هدف شان که رهایی زندانیان شان است می‌رسد تا در صورت نیاز این ۵۰۰۰ طالب را به میدان‌های جنگ در برابر دولت بفرستد.
از شیوع ویروس کرونا تا حالا دولت و جامعه‌ی جهانی، بارها از گروه طالبان، خواهان پایان خشونت و آتش‌بس شده اند؛ اما این خواست حتا در جریان ماه رمضان از سوی گروه تروریستی طالبان پذیرفته نشده و خشونت‌ها از سوی این گروه هم‌چنان دوام پیدا کرد.
گروه تروریستی طالبان، به نوزادانی که تازه از رحم مادر شان بیرون شده بودند رحم نکرد و آن‌ها را به گلوه بست؛ اما شب گذشته (۳ جوزا)، این گروه، با نشر خبرنامه‌ای، از توقف جنگ و حمله‌های تعرضی در سه روز عید خبر می‌دهد.
در خبرنامه‌ی گروه طالبان، هدف از آتش‌بس در روزهای عید، آسوده‌حالی و خرسندی مردم گفته شده است. این در حالی است که در اثر حمله‌های تروریستی این گروه، تنها در ماه رمضان بیشتر از ۱۴۶ شهروند ملکی افغانستان کشته و ۴۳۰ تن دیگر زخم برداشته اند که در کل این رقم پس از امضای توافق‌نامه‌ی صلح این گروه با امریکا، به ۵۲۳ کشته و ۱۱۴۴ زخمی می‌رسد.
جالب اما، این جاست که محمد‌اشرف غنی، رییس‌جمهور افغانستان، امروز یک‌شنبه(۴ جوزا)، در پیامی عیدی، با پذیرش آتش‌بس سه‌روزه‌ی گروه طالبان، به آن‌ها، می‌گوید که روند رهایی زندانیان این گروه را شتاب می‌دهد. او، از این گروه می‌خواهد که آن‌ها نیز زندانیان دولتی را رها کنند.
این خواست ریاست‌جمهوری، هر چند زشت به نظر نمی‌رسد؛ اما خواست رهایی زندانیان بیشتر دولتی از گروه طالبان، باعث می‌شود که این گروه، حمله‌های شان را بر پاسگاه‌های امنیتی افغانستان، بیشتر کنند؛ زیرا این گروه که مکلف به رهایی ۱۰۰۰ زندانی دولتی استند، این شمار زندانی را در زندان‌های خود ندارند.
دفتر شورای امینت ملی، گفته است که بیشتر زندانیان دولتی که از شروع روند رهایی زندانیان تا به حال از سوی گروه طالبان آزاد شده است، کسانی اند که پس از امضای توافق‌نامه‌ی صلح این گروه با امریکا، در اثر حمله‌های تهاجمی این گروه، از پاسگاه‌های امنیتی ربوده شده اند.
آتش‌بس سه‌روزه‌ی طالبان، بیشتر از هر چیزی برای بازآفرینی نیروی جنگی در یک برنامه‌ی استراتیژیک است، نه تلاشی برای صلح، زیرا اگر آن‌گونه که این گروه مدعی است، برای خرسندی مردم در این روزها دست به ماشه نمی‌برند، مگر برای دفاع؛ چرا در ماه رمضان از کشتن شهروندان افغانستان دست نکشید.
از سویی هم دولت افغانستان، تا هنوز موقف روشنی در برابر گروه تروریستی طالبان، ندارد. دولت افغانستان، واقعن نمی‌داند که آیا می‌خواهد با طالبان صلح کند یا خیر.
آن‌چه روشن است؛ صلح با گروه طالبان، برای دولت افغانستان، از سوی امریکا، تحمیل شد. روی این دلیل است که زمان‌بندی‌های توافق‌نامه‌ی صلح امریکا با طالبان، در هیچ مورد رعایت نشد.
دولت افغانستان، پیش از روز امضای توافق‌نامه‌ی صلح امریکا با طالبان(۱۰حوت۱۳۹۸)، چیزی از آن نمی‌دانست و به متن آن آگاهی نداشت.
روی همین دلیل رییس‌جمهور غنی، در نخست، رهایی زندانیان طالب را نپذیرفت و آن جزو صلاحیت‌های دولت افغانستان دانست.
دولت، باید به این توجه داشته باشد که گروه تروریستی طالبان، در راهی گام بر می‌دارند که ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی این گروه، در پایان خبرنامه‌ی آتش‌بس، به جنگ‌جویان طالب، می‌گوید :« در هر بخش به اهداف مقدس خود متوجه باشید.»
این اهداف مقدس کشتن و شهادت است که به رستگاری منتهی می‌شود.
آتش‌بس سه‌روزه‌ی طالبان، برای آن است که این گروه در این سه‌روز، نیروسازی کرده و با استفاده از این ترفند سیاسی، از دولت افغانستان، امتیاز رهایی زندانیان شان را بگیرد؛ امتیازی که آقای غنی، امروز به آن‌ها داد.
