جنگ پهپادهای بایدن

نویسنده: برین‌تیرل

منبع:  Dissident Voice

برگردان: ابوبکر صدیق

چهارشنبه ۱۵ اپریل، نیویورک‌تایمز گزارشی را زیر نام «برنامه‌ی جنگ امریکا پس از خروج بایدن در افغانستان چگونه است» منتشر کرد. این گزارش یک روز پس از آن نشر شد که بایدن برنامه‌ی خروج از افغانستان را اعلام کرد. او گفت: «زمان آن فرا رسیده تا به جنگ نافرجام نقطه‌ی پایان گذاشته شود.» به این معنا که در ۱۱ سپتمبر ۲۰۲۱ به جنگ ۲۰ساله‌ی امریکا در افغانستان به صورت واقعی نقطه‌ی پایان گذاشته شود.
رییس‌جمهور جو بایدن، چنین تکیتکی را پیش از این نیز برای پایان دادن به حمایت از جنگ فاجعه‌‌بار یمن اعلام کرده بود. طبق راهبرد جدید امریکا، رییس‌جمهور بایدن در ۴ فبروری اعلام کرد که امریکا به تمام حمایت‌هایش در جنگ یمن، پایان می‌دهد. این جنگ در ۲۰۱۵ توسط عربستان سعودی و متحدانش در برابر یمن آغاز شد؛ جنگی که فاجعه‌ی انسانی را به دنبال داشت و باید پایان یابد.
به دنبال اعلام پایان دادن به جنگ امریکا در افغانستان، احتمال دارد رویکردی که در یمن اعلام شده بود، در افغانستان نیز عملی شود. در ۵ فبروری ایالات متحده‌ی امریکا تصمیم گرفت تا از جنگ خانمان‌سوز یمن دست بکشد. وزارت خارجه‌ی این کشور در یک خبرنامه گفت که آن‌ها هیچ تعاملی با داعش و القاعده ندارند؛ مهم این‌ که، جنگ یمن توسط عربستان سعودی شروع شده و امریکا پس از ۲۰۰۲ بر این کشور نظارت داشته و حضور نظامی این کشور در یمن به اساس تفاهم کنگره پس از حمله‌ی ۱۱ سپتمبر اتفاق افتاده بود. با آن که حضور القاعده و داعش [در یمن] تثبیت نشده است؛ اما حضور [امریکا] هم‌چنان ادامه یافت. این حضور امریکایی به ویژه توسط حملات هواپیماهای بدون سرنشین ادامه یافت.
با توجه به این مسئله، هفته‌ی گذشته، هنگام اعلام خروج از افغانستان، بایدن گفت: «ما نمی‌توانیم چشم‌های خود را به روی خطر تروریزم بسته کنیم، به شناسایی اهداف خود برای مبارزه با ترویزم و هم‌چنان ظرفیت‌سنجی قوت‌ها برای جلوگیری از ظهور دوباره‌ی گروه‌های تروریستی که که کشور ما را تهدید می‌کند، ادامه می‌دهیم.»
نیویورک‌تایمز به تحلیل این واژه نپرداخته بود؛ اما استفاده از پهپاد یا هواپیمای بدون سرنشین و هم‌چنان شبکه‌های انسانی برای جلوگیری از بدل‌شدن دوباره‌ی افغانستان به مرکز تروریزم که تهدیدی برای امریکا ایجاد کند، ادامه خواهد یافت.
با توجه‌ به کنش‌های انجام‌شده برای پایان دادن به جنگ یمن در فبروی و جنگ افغانستان در اپریل، به نظر می‌رسد که اداره‌ی بایدن نگرانی‌ای برای پایان دادن به این جنگ‌های نافرجام نداشته است؛ چون می‌تواند با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشینی که ۵۰۰ کیلو بمب‌ را حمل می‌کند و موشک‌ها و بمب‌های با کنترل از راه دور، به این جنگ ادامه بدهد.
در ۲۰۱۳ رییس‌جمهورر اوباما استفاده از حملات هواپیماهای بدون سرنشین را افزایش داد. ادعا این بود که ما با درون – هواپیمای بدون سرنشین- کسانی را هدف قرار می‌دهیم که می‌خواهند ما را بکشند و در میان مردم پنهان شده اند. این رویکرد به دلیل تلفات اندکی که در پی دارد، انتخاب شد. البته پیشاپیش روشن بود که این حقیقت ندارد؛ بیشتر قربانیان حملات هواپیماهای بدون سرنشین افراد ملکی بودند و اهداف تعیین‌شدن بر تروریستان، خیلی کم به دست می‌آمد.
گفته‌‌های بایدن برای تجدید ظرفیت مبارزه با تروریزم، همین برنامه است؛ استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین و نیروهای خاص تا از ظهور دوباره‌ی تروریزم که تهدیدی برای منافع امریکا باشد، جلوگیری شود. البته مسئله‌ روشن است؛ استفاده از هواپیمای بدون سرنشین در افغانستان نیز، ادامه خواهد یافت تا گروه‌هایی که تهدیدی علیه منافع امریکا است، دوباره قدرت نگیرند.
پس از کشتارهای ناشی از حملات هواپیماهای بدون سرنشین، تلاش‌های گروه بین‌المللی حفاظت از حقوق انسان، برای جلوگیری استفاده از حملات هواپیماهای بدون سرنشین ادامه یافت.
در مصاحبه‌‌‌ای پرسیدم که آیا در داخل حکومت؛ وزارت دفاع، پولیس و دیپلمات‌های کشور کسانی هستند که مخالف استفاده از هواپیمای بدون سرنشین، پیش از این‌که مکان تروریستان تعیین شود، باشند، فکر نکنم کسی پیدا شود؛ اما شمار زیاد مردم با ما هم‌نظر استند.
یک مثال از جنرال بازنشسته، میشل فلین، در زمان اوباما که عضو ارشد نظامی بود، گفت: در ۲۰۱۵ زمانی که بمب‌ها از هواپیمای بدون سرنشین ریخته می‌شد، خرابی‌های زیادی به جا می‌گذاشت. ما اسلحه زیاد از دست می‌دادیم و بمب‌های زیادی می‌ریختیم؛ اما در نتیجه، تنش‌ بیشتر بود. سندهای سیا –سازمان استخباراتی امریکا- که در مجله‌ی افشاگر ویکلیکس منتشر شده است، نشان می‌دهد که اداره‌ی استخبارات امریکا نیز همین بحث را در رابطه به استفاده از برنامه‌ی «درون» داشته است. این کنش،‌ نتیجه‌ی منفی داشته است. گزارش نشان می‌دهد که کنش‌های استفاده از هواپیمای بدون سرنشین، سبب افزایش در صف جنگ‌جویان تروریستان شده است و گروهای ترویستی و رهبران تندرو شان با استفاده از قربانیان‌ ناشی از این حملات، جایگاه‌ خود را در میان مردم بیشتر گسترش داده اند.
در تأثیر استفاده از هواپیمای بدون سرنشین در یمن، نویسنده‌ی جوان یمنی -ابراهیم مودانا- در ۲۰۱۳ در کنگرس گفت: استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در یمن، سبب شده است تا مردم برای پنهان‌شدن از حملات امریکایی به گرو‌های رادیکال نزدیک شوند. برنامه‌ی استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در اداره‌ی بایدن نیز همین تجربه را به دنبال خواهد داشت و حمله بر این کشور را افزایش خواهد داد.
سال‌ها پیش، جورج اورل، گفته بود که برای پایان دادن به جنگ‌های نافرجام، باید صنعت، اقتصاد و سیاست مردم مستقل شود؛ در این صورت، جنگ ادامه نخواهد یافت؛ اما اداره‌ی بایدن می‌خواهد در یمن و افغانستان به جنگ پایان دهد؛ ولی از هواپیمای بدون سرنشین برای ادامه‌ی آن استفاده می‌کند. جنگ هیچ‌گاه راهی به‌ طرف صلح نمی‌برد و با توجه به تلفات آن، صدها هزار تن به اثر حملات هواپیماهای بدون سرنشین قربانی می‌شوند. نماد لشکر کشی، کشور دومی است که در ساحات جنگی است.
ابزار تخنیکی و استفاده از هواپیمای بدون سرنشین، فریب‌دهنده است. شمار زیادی از سیاست‌مداران برای حفظ جایگاه خود جنگ را از راه‌‌ دور در کشور دومی دامن‌ می‌زنند و استفاده از درون، دامنه‌ی این جنگ را افزایش می‌دهد.
صحبت در مورد صلح افغانستان و یمن، تنها با حملات درون پایان‌یافتنی نیست؛ با این کار، تنها به حضور نظامی پایان می‌دهیم و تجارت ابزاری مانند هواپیمای بدون سرنشین، افزایش می‌یابد.