در حمله‌ی روز دوشنبه‌ی طالبان در کابل، بیش از ۵۰ دانش‌آموزش زخمی شدند. این حمله بزرگ‌ترین حمله‌ی انفجاری در سال جاری بود که اکثریت قربانیان آن کودکان و زنان بودند. این مسأله تیتر خبر و تحلیل روزنامه‌های افغانستان در روز گذشته بود. بازتاب آن برای طالبان محکومیت و نفرین بیش‌تر بود. این حمله که همزمان با نشست صلح در قطر انجام شد، انتقاد از روند صلح و سیاست اشرف غنی با طالبان را که چندی پیش ۹۰۰ زندانی طالبان را آزاد کرده و آن‌ها را سفیران صلح خوانده بود، تشدید کرد.
محور تحلیل‌ها و واکنش‌ها این بود که طالبان تغییر نکرده و با کشتار غیر نظامیان و کودکان می‌خواهند از میز مذاکرات صلح، امتیاز بگیرند. وقوع رویداد انفجاری و انتحاری در سال‌های اخیر در افغانستان، در حدی گسترش پیدا کرده که حد اقل هر روز چنین رویدادی در یکی از ولایت‌های افغانستان اتفاق می‌افتد.
در واکنش به حمله‌ی طالبان به حمایت از نیروهای امنیتی تاکید شده است. امرالله صالح رییس پیشین امنیت ملی که چند ماه پیش رهبری وزارت داخله را نیز داشت، این حمله را محکوم کرده و گفته است، طالبان با کشتن کودکان و دانش‌آموزان جنایت می‌کنند. او حمایت از نیروهای امنیتی را برای از بین بردن لانه‌های طالبان، آسان‌ترین راه مقابله با آن‌ها گفته است. واکنش حکومت افغانستان نسبت به این حمله مانند گذشته شعاری بود. در اعلامیه‌ی ریاست جمهوری گفته شده: «تلاش‌های گروه‌های تروریستی برای رسیدن به اهداف شوم‌شان با استفاده از شیوه‌های غیرمشروع و ضد انسانی، راه به جایی نمی‌برد» و تاکید شده که نیروهای امنیتی مانند گذشته طالبان را سرکوب خواهند کرد. کمیسیون حقوق بشر، حمله‌ی طالبان را «جنایت جنگی» توصیف کرده و از طالبان خواسته که قواعد بشردوستانه را رعایت کنند و به نیروهای امنیتی و دفاعی گفته که عاملان این حمله را بازداشت کرده به قانون معرفی کنند و امنیت مردم را بگیرند.
تردیدی نیست که پولیس و نیروهای دفاعی افغانستان با گروه‌های تروریستی مبارزه می‌کنند. پس از هر حمله‌ای، نیروهای امنیتی برای دفاع از غیر نظامیان و نجات مردم می‌شتابند و قربانی می‌دهند. در حمله‌ی روز دوشنبه، نیروهای پولیس جان بیش از دوصد نفر را که در خطر بودند نجات دادند و کودکان و زخمی‌های حادثه را به شفاخانه‌ها انتقال دادند. این نیروها در هجده سال گذشته بزرگ‌ترین گروه قربانی بوده که با طالبان، داعش و سایر گروه‌های تروریستی مبارزه کرده و برای نجات مردم قربانی داده‌اند.
مردم در هجده سال گذشته از نیروهای امنیتی حمایت کرده و آن‌ها را بزرگ‌ترین حامی خود می‌دانند. نیروهای امنیتی بیش‌ترین قربانی را برای افغانستان و حکومت داده‌اند. ربیس جمهور غنی، سال گذشته گفته بود که در پنج سال گذشته بیش‌تر از ۴۵ هزار سرباز افغانستان قربانی شده‌اند. قربانی‌های بزرگ نیروهای امنیتی و مردم در سیاست‌گذاری و رویکرد با طالبان نادیده گرفته می‌شود. وضعیت همچنان به نفع گروه‌های تروریستی می‌چرخد و تغییر نمی‌کند. این وضعیت تنها هر روز از مردم این کشور قربانی نمی‌گیرد، حساسیت را نسبت به نابودی جمعی از بین برده است.
کشته شدن در حملات انفجاری و انتحاری در افغانستان به امر عادی تبدیل شده است. پس از هر رویداد مرگ‌بار به غیر از واکنش عاطفی و احساسی که به دنبال می‌آورد، کسی به پی‌آمد این وضعیت و کشتار هر روزه نمی‌اندیشد. قربانیان و آسیب‌دیدگان، اغلب توده‌ی مردم استند و نمی‌توانند که این وضعیت را مهار کنند. گسترش فقر، بیکاری، سرکوب جنبش‌های اجتماعی و نبودن جریان سیاسی‌ای که مردم را برای نجات از این وضعیت رهبری کند، سبب شده که مردم نتواند این وضعیت را تغییر بدهد.
در پنج سال گذشته رویدادهای مرگ‌بار و تلخ‌تر از حمله‌ی دوشنبه در کابل و ولایت‌های دیگر، اتفاق افتاده است. گروگان‌گیری ۳۱ مسافر و به دنبال آن سربریدن هشت مسافر توسط افراد طالبان و داعش در عقرب ۱۳۹۴ جنبش تبسم را بهوجود آورد. این حرکت اجتماعی خود انگیخته و غیر سازمانی از میان مردم بود که برای نجات از جنایت طالبان و داعش و در اعتراض به سیاست‌های نادرست حکومت به وجود آمد. اعتراض مردم در پنج سال گذشته به نحوی توسط دولت و گروه‌های تروریستی سرکوب شد.
مردم افغانستان برای نجات از نابودی توسط تروریستان هنوز راه خود را پیدا نکرده در هر حمله‌ی انتحاری و انفجاری، بیش‌ترین قربانیان و تلفات را می‌پردازد. از آغاز سال جدید، در کابل چندین حمله‌ی انتحاری و انفجاری صورت گرفت؛ اما در مقایسه به سال‌های گذشته آمار تلفات این حملات کم‌تر بود. نهادهای امنیتی افغانستان با مقایسه‌ی کاذب از آمار تلفات رویداد انفجاری سال گذشته و امسال یک روز پیش از این حمله اعلام کرد، میزان تلفات در شهر کابل کاهش پیدا کرده و دلیل آن را کارکرد بهتر نیروهای کشفی و استخباراتی تلقی کرده بود. بیست و چهار ساعت از این امیدواری، نگذشته بود که طالبان صبح روز دوشنبه موفق شدند بر ساختمان تدارکات وزارت دفاع موتر بمب‌گذاری را انفجار دهند و برعلاوه پنج مهاجم دیگرشان در ساختمانی در نزدیکی آن جابه‌جا شده و به رگبار بپردازند.
وضعیتی را که مردم افغانستان می‌کشد جهان از آن بی‌خبر نیست؛ اما برای از بین بردن این وضعیت فکر نمی‌شود. به تازگی دونالد ترامپ گفته، افغانستان به مرکز آموزش تروریستان مبدل شده است. این درحالی است که امریکا می‌خواهد افغانستان را ترک کند. طالبان و گروه‌های تروریستی، هجده سال پیش که امریکا به افغانستان آمد، مانندِ حالا قوی نبودند.
آنچه مردم افغانستان می‌کشد برای جهان خطر است. کاملیا انتخابی فرد، سردبیر ایندیپندنت فارسی، در واکنش به حمله‌ی طالبان در کابل نوشته: «جهان بایستی نه به غنی و دولت وحدت ملی نگاه کند و نه طالبان جنایت‌کار که در تلاشند برای خود موقعیتی مشروع کسب کنند. جهان بایستی به آن کودکان مجروحی نگاه کند که خونین، کتابچه مشق خود را محکم در دست نگاه داشته‌اند. تلاش این مردم صبور است که باعث امیدواری است، نه دولت‌مردانی که به دنبال منافع حزبی و قومی و یا موقعیت سیاسی و اقتصادی خود استند.»
