طالبان در جریان گفت‌وگوهای صلح به هر نقطه‌ی‌ افغانستان حمله می‌کنند

نویسنده: پاملا کانستبل

منبع: واشنگتن پست

برگردان: ابوبکر صدیق

عکس‌های مخوف، صدها تن سرباز را در کنار هم با دریشی‌های چرک و چهره‌های خون‌آلود نشان می‌دهد؛ این تصاویر از حمله به ولایت دوردست غربی افغانستان- نیمروز- گرفته شده و در رسانه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود.
مقامات تایید می‌کنند که در این حمله، طالبان نزدیک به ۲۰ سرباز را کشتند؛ اما این اتفاقی است که در سراسر افغانستان رخ می‌دهد. در چند هفته‌ی‌‌ گذشته، طالبان حملات زمینی و انفجار را در ۲۴ ولایت از ۳۴ ولایت کشور راه‌اندازی کردند که تلفات زیادی به‌ جا گذاشت.
در حمله به ولایت شمال‌شرقی تخار، حد اقل چهل سرباز کشته و در حمله‌ی موتر‌بم در ولایت شمال‌غربی غور، ۱۹ غیر نظامی قربانی شدند.
در ولایت جنوبی هلمند، طالبان پس از دو هفته حمله بر مرکز آن، با نیروهای امنیتی – دفاعی درگیر استند. پیام‌های این حملات روشن است؛ خون‌ریزی!
در حالی که نمایند‌گان طالبان در قطر، با هیئت مذاکره‌کننده‌ی دولت افغانستان سرگرم گفت‌وگو استند؛ این گروه تروریستی هیچ تعهدی برای کاهش خشونت‌ها ندارد و حملات نشان‌دهنده‌ی ادامه‌ی خشونت طالبان است.
مقامات افغانستان گفته اند که تنها در هفته‌ی گذشته، طالبان ۳۵۶ حمله را راه‌اندازی کردند. دو موتربم، ۵۲ انفجار که در نتیجه، ۵۱ غیر نظامی کشته و ۱۵۷ تن زخمی شدند. آنان ادعا کرده اند که در این حمله، ۴۰۰ تروریست کشته و به نیروهای امنیتی – دفاعی آسیب نرسیده است.
یک انفجار شام شنبه در کابل، جان نزدیک به ۲۴ تن را گرفت که گروه خشونت‌‌گر داعش مسوولیت آن را به دوش گرفت. خشونت‌ها در افغانستان واکنش‌های تند بیرونی را به دنبال داشت، به ویژه عالمان دینی کشورهای خاور میانه، حمله به غیر نظامیان اسلام و غیر اسلام را به ویژه در افغانستان محکوم کردند؛ اما رهبری طالبان مکرر هشدار می‌دهد؛ آنانی را می‌کشند که با دولت افغانستان ارتباط دارد.
تمام سربازان و کارمندان دولت افغانستان در ۲۰ سال گذشته، بار جنگ علیه اسلام را به دوش کشیده‌ اند، آنان دسته‌های مجرمین و مزدور به نزد طالبان اند. ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی طالبان، در نوشته‌ای که در وبسایت این گروه منتشر شده، گفته است: «تا زمانی که آنان دین و سیستم اسلام را نپذیرند، ما به کشتن آنان ادامه می‌دهیم و کسانی که آنان را می‌کشند، از طرف خدا پاداش می‌گیرند.»
مجاهد گفته که آن‌ها دو نوع عملیات دارند؛ یکی در برابر نیروهای خارجی و دیگر در برابر حکومت اسلامی که به حمایت از آنان بنیان گذاشته شده است. اکنون امریکا به خروج کامل تعهد کرده است؛ اما « جهاد فعلی» در برابر حکومت کابل است.
سخن‌گوی طالبان به گفت‌وگوهای صلح اشاره نکرد؛ اما نمایندگان طالبان در قطر از به‌رسمیت‌شناختن دولت افغانستان خودداری کرده‌ اند. نمایندگان کابل به صورت عمومی مسلمانان استند. یک عضو هیئت مذاکره‌کننده به شرط افشا‌نشدن نامش گفت که چراغ سبز از طرف طالبان برای پایان جنگ وجود ندارد، آنان به حرف کسی گوش نمی‌کنند، آنان وقت را ضایع می‌کنند و مردم را می‌کشند.
ما در گفت‌وگو با مسوولان ۵ ولایتی که اخیرا، مورد حمله قرار گرفت، دریافتیم که نگرانی‌ها از قدرت‌یافتن طالبان و شکست گفت‌وگوهای صلح خیلی جدی است. محمد مهدوی، عضو شورای ولایتی غور گفت که در حال حاضر، طالبان به ۹۰ درصد خاک این ولایت دست‌رسی دارند و در حمله‌ی موتربم بر مرکز این ولایت،۱۵۰ تن کشته شدند، روشن است که دست طالبان در عقب آن بود.
او گفت که امیدواری نسبت به دولت کاهش یافته، طالبان به بیش‌تر ساحات دوردست دست‌یافته اند و بزرگ‌راه‌ها را در کنترول دارند، از موترها مالیه می‌گیرند و از مسافران حق‌گیری می‌کنند؛ مردم در نگرانی به‌ سر می‌برند. انگیزه‌ی مردم کاهش یافته و هیچ کسی به آنان توجه ندارد.
گل‌احمد نورزاد، حقوق‌دان در نیمروز، ولایت مرزی با ایران – پاکستان، گفت که روزانه دها تن از نیروهای امنیتی شهید می‌شوند. دولت محلی فاسد و ضعیف است و انگیزه‌ی نیروهای امنیتی پایین آمده است.
این آخرها در نیمروز، ۱۲ سرباز و افسر در انفجار بم‌های کنارجاده‌ای کشته شدند، ۲۳ تن دیگر در حمله‌ی طالبان به یک پاسگاه نیروهای امنیتی جان باختند و ۷ نگه‌بان یک بند آب در نزدیکی مرکز این ولایت، توسط تروریستان به قتل رسیدند.
افزایش خشونت از طرف طالبان به دلیل امتیازگیری در میز مذاکره است؛ اما آتش‌بس در میان نیست. نورزاد گفت که امید مردم به یاس تبدیل شده و خشونت‌های اخیر مردم را نگران کرده است.
در حمله به ولایت تخار، نزدیک به ۴۰ سرباز کشته شد. گزارش‌ها می‌رساند که به دلیل حمله‌ی اشتباه نیروهای امنیتی به یک مسجد در کنار مکتب، ده‌ها کودک جان باختند.
دولت افغانستان به بررسی این حمله دستور داده و کمیسیون حقوق بشر، کشته‌شدن کودکان را تایید کرده است. امرالله صالح، معاون ریاست‌جمهوری، این خبر را کذب خوانده و دستور به بازداشت کسانی در تخار داده که این گزارش را همگانی کرده ‌اند.
دیدبان حقوق بشر، این کار صالح را خفه‌کردن آزادی بیان در برابر کسانی عنوان کرده است که در حملات هوایی مرتکب کشتار افراد ملکی می‌شوند.
ادعاهایی نیز در برابر نیروهای امریکایی که به حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان در ولایت هلمند، پس از حمله‌ی طالبان بالای مرکز این ولایت صورت گرفت، وجود دارد. طالبان این حمله را نقض توافق‌نامه‌ای می‌دانند که در ماه فبروری با مقامات امریکایی امضا کردند.
در حالی که مقامات افغانستان تایید می‌کنند، طالبان بر مرکز شهر حملات تهاجمی را پیش گرفته بودند، مجید آخندزاده عضو شورای ولایتی هلمند، گفت: «جنگ متوقف نشده، مردم خواب ندارند. طالبان با سلاح AK -47 در ساحات جنگلی شهر گشت و گذر دارند. آنان شاه‌راه کندهار – هلمند را در کنترل خود گرفتند و دولت به تامین دوباره‌ی امنیت کاری نکرده است.» دولت افغانستان تایید می‌کند که کاهش خشونت‌ها، در اولویت توافق‌نامه‌ی صلح دوحه است؛ اما به نظر می‌رسد که طالبان آن را دور زدند.
ناظران هشدار می‌دهند که تروریستان، خطر گرفتن قدرت را از طریق جنگ به جای گفت‌وگو قبول کرده‌ اند؛ اما این کار بیش‌تر کمک به هرج و مرج است تا راه‌ حل.
داوود مرادیان، رییس انستیتوت مطالعات استراتیژیک، می‌گوید که راه‌برد طالبان نگرشی در سقوط اتحاد جماهیر شوروی دارد؛ اما اگر طالبان فکر می‌کنند که خشونت‌ و تعرض منجر به خروج امریکا و گرفتن قدرت می‌شود، اشتباه تاریخی را مرتکب شده ‌اند. طالبان قدرت دارند؛ اما به دلیل منافع و ملاحظات داخلی و بیرونی موفق به گرفتن قدرت نمی‌شوند. اگر راه‌ حل سیاسی‌ای به میان نیاید، برگشت طالبان راه ‌حل نیست. در آن صورت افغانستان به سوریه‌ی دوم تبدیل خواهد شد و طالبان بخشی از جنگ خواهند بود.
یادداشت: شریف حسن، عزیز تسل از کابل و حق‌‌نواز از پشاور – پاکستان در تهیه‌ی این گزارش هم‌کاری کرده‌ اند.