وزارت داخله، دیروز در اعلامیه‌ای بیان کرده است که در جریان ۱۲ روز گذشته، ۶۳ غیرنظامی به واسطه‌ی خشونت‌های طالبان، جان باخته است. اقدام‌های هراس‌‌افگنانه و خشونت از سوی طالبان، در حالی افزایش می‌یابد که پس از بیست سال، نیروهای ناتو به سرکردگی امریکا، افغانستان را ترک خواهند کرد و این مسئله، نگرانی‌های شهروندان و آگاهان نظامی-امنیتی را در افغانستان افزایش داده است.
امریکا، تقریبا یک سال پیش در دوحه با طالبان توافقنامهای را به امضا رساند که بر اساس آن، طالبان شامل روند صلح افغانستان شوند و امریکا نیز تا یک ماه می ۲۰۲۱، افغانستان را ترک کند؛ اما نظر به تغییر تیم قدرت در امریکا تا ۲۵ پنج حمل خورشیدی، این مسئله گنگ ماند و بایدن در حال بررسی توافق‌نامه‌ی امریکا با طالبان بود.
سرانجام، بایدن پس از بررسی وضعیت افغانستان و شرایط توافق‌نامه‌ی دوحه، خروج نیروی‌های ناتو و امریکا را قطعی کرد و گفت که؛ قرار است از یک ماه می همین سال آغاز و در یازده‌ی سبتمبر سال روان پایان یابد. یازده‌ی سپتمبر، تاریخی که امریکا را وا داشته بود برای نابودی القاعده وارد افغانستان شود؛ به گونه‌ی برنامه‌ریزی شده‌ای دوباره تبدیل به تاریخی شد که باید امریکا افغانستان را ترک کرده و به القاعده و هم‌سنگرانش بسپارد.
در توافقنامهای که میان طالبان و امریکا در زمان دولت ترامپ به امضار رسید، آمده که طالبان قرار است رابطه‌ی خود را با القاده به پایان برسانند، علیه نیروهای ناتو هیچ عملیاتی را انجام ندهند، شامل پروسه‌ی صلح افغانستان شوند و پس از شامل شدن در پروسه‌ی صلح افغانستان، اعلام آتش‌بس کنند. در عوض، امریکا و ناتو تا یک ماه می نیروهایش را از افغانستان خارج کند و هفت هزار زندانی طالبان نیز از زندان‌های حکومت افغانستان آزاد شود. هرچند در توافق‌نامه آمده بود که افراد آزادشده، به میدان جنگ بر نخواهند گشت؛ اما نظر به گزارش‌ها، ۹۰ درصد این نیروها دوباره به میدان جنگ برگشتند.
زمانی خشونت‌های طالبان در افغانستان افزایش یافت که دولت افغانستان، هفت هزار زندانی طالبان را از زندان‌های کشور آزاد کرد؛ اما بعضی از آگاهان کشور می‌گویند که طالبان تأخیر در خروج نیروهای امریکایی را بهانه کرده و در نشست استانبول حاضر نمی‌شوند؛ ولی خواسته‌ی طالبان، رهایی ۹ هزار زندانی دیگر این گروه از زندان‌های افغانستان است و اگر این اتفاق بیفتد و نیروهای امریکایی افغانستان را ترک کنند، وضعیت امنیتی کشور بحرانی‌تر خواهد شد.
از شواهد و نشانه‌ها آشکار می‌شود که هیچ یک از طرفین، به اصول توافق‌نامه‌ی دوحه پابند نبودند و هر دو طرف، با وجود نقض توافق‌نامه‌ی دوحه، با سرنوشت افغانستان بازی می‌کنند. چندی پیش، ذبیح‌الله مجاهد، در گفت‌وگو با صبح کابل، از نزدیکی رابطه‌ی القاعده و طالبان پرده برداشته بود. ژنرال اسکات میلر، فرمانده‌ی ناتو که دیروز از آغاز خروج نیروهای امنیتی خبر می‌داد، گفته‌های ذبیح‌الله مجاهد را تأیید کرد. آقای میلر، به خبرنگاران گفت که قرار است نیروهای امریکایی، در حالی افغانستان را ترک کنند که طالبان، هنوز رابطه‌ی خود را با القاعده حفظ کرده اند.
با وجود این که طالبان همه‌ی اصول توافق‌نامه‌ی دوحه را که توافق بر سر آتش‌بس، پایین آوردن سطح خشونت‌ها و خودداری از حمله به نیروهای امریکایی بود، زیر پا گذاشتند؛ امریکا هم‌چنان دولت افغانستان را واداشته است تا با گروه طالبان که هم‌واره در حال جنگ با دولت است، گفت‌وگوهای صلح را دامه بدهد؛ در حالی که طالبان، بدون تمایلی به گفت‌وگو و آتش‌بس، پیوسته خشونت‌های شان را بیش از پیش افزایش داده اند.
با ازدیاد خشونت‌ها از سوی طالبان، اعتماد مردم افغانستان از این گروه پایان یافته است و مردم به این درک رسیده اند که این گروه دوباره افغانستان را به دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی بر می‌گرداند. با این وجود، پس از خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، این کشور به لانه‌ی تروریزم و القاعده بدل خواهد شد که این‌بار پیش‌گیری از پدیده‌ی تروریزم در منطقه ناممکن خواهد بود و افغانستان غرق خون‌وتریاک خواهد شد.
