ویروس کشنده در ایران؛ مرزها را جدی بگیرید

سید مهدی حسینی
ویروس کشنده در ایران؛ مرزها را جدی بگیرید

ویروس کرونا تبدیل به یک تهدید باالقوه شده و طی یک ماه اخیر صدها انسان را در کشورهای چین و ایران کشته است. به عبارت دیگر، ویروس کرونا، هیولایی است که بر هیچ بشری رحم نمی‌کند. خاستگاه اصلی این ویروس شهر «ووهان» چین است و طی یک ماه به بیش از چهل کشور جهان سرایت کرده که در این میان، بیشتر دامن ایران را گرفته است. کرونا از طبقه‌های مختلف ایرانی‌ها قربانی می‌گیرد؛ از ورزش‌کار گرفته تا پرستار، مردم عام و مقامات عالی‌رتبه‌ی دولت ایران. این ویروس آن‌قدر قدرت‌مند و خطرناک است که تا هنوز هیچ کشوری قادر به مهار آن نشده و سرایت این ویروس، رشته‌های وصل بشریت را با گسست روبه‌رو کرده است.
سازمان بهداشت جهانی، روز پنج‌شنبه (۸ حوت) اعلام کرد که موارد ابتلا به ویروس کرونا در ایران، احتمالا بالاتر از آمار موجود است؛ چون این ویروس، هنگام ورود به این کشور شناسایی نشده بود. این سازمان در حالی ‌که از پیامد این ویروس هشدار داد، کشورهای جهان را برای مهار این تهدید، فراخواند. دکتر مایک رایان، یکی از مقام‌های سازمان بهداشت جهانی، در کنفرانس خبری‌ای در ژنوی سوئیس گفت: «این بیماری بدون آن که دیده و تشخیص داده شود وارد ایران شد، به همین دلیل ابعاد آلودگی ممکن است وسیع‌تر از آن باشد که احتمالا شاهد استیم.»
با این همه، کسانی ‌که از ایران به کشورهایی چون افغانستان، لبنان، پاکستان، استونی، کویت و امارات متحده‌ی عربی سفر کرده ‌اند، ویروس کرونا در آن‌ها دیده شده است و به همین خاطر، نزدیک به ده کشور مرزهای خود را با ایران بستند. در این میان، افغانستان چندی قبل مرز خود را با ایران بسته بود؛ اما دوباره بازگشایی کرد.
آن‌چه مشهود است‌، این که شیب نمودار «ویروس کرونا» در حال صعود است؛ نزدیک به ۱۵۰ نفر در ایران در اثر ابتلا به ویروس کرونا جان باخته و شماری از مقام‌های ایرانی هم گرفتار این هیولا شده ‌اند. ویروس کرونا، پس از چین، اکنون ایران را زمین‌گیر کرده و درحال خلق یک فاجعه است که می‌بایست، ما در افغانستان به عنوان همسایه‌ی نزدیک ایران، باید کرونا را جدی بگیریم و پیش از یک مرگ دسته‌جمعی، راهکاری بسنجیم و جلوگیری کنیم. به یقین می‌توان گفت ویروس کرونا که اگر در کشور دیگری غیر از چین سر بلند می‌کرد، امروز جهان شاهد یک مرگ فراگیر می‌بود. به هر صورت این تهدید به ولایت هرات رسیده است. وزارت صحت ‌عامه، در چند روز اخیر چندین مورد مشکوک را در این ولایت ثبت کرده و برای شناسایی به کابل ارسال کرده که تا کنون یک مورد مثبت گزارش شده است.
ویروس کرونا به عنوان یک تهدید بزرگ جهانی، در بیخ گوش افغانستان خفته است و اگر از این تهدید، اندکی غفلت صورت گیرد، ریشه‌های آن از بخش‌های مختلف جامعه‌ی افغانستان سر بلند خواهد کرد. با این‌ که فقط یک مورد در ولایت هرات تثبیت شده؛ اما جمعیت سی‌وپنج میلیون افغانستان را به وحشت آورده است. این وحشت زمانی بیشتر می‌شود که مسؤولان محلی بهداشتی، موارد مشکوک مبتلا به ویروس کرونا را برای تثبیت به کابل می‌فرستند؛ یعنی، ابتدایی‌ترین امکانات صحی برای تشخیص ویروس کرونا در ولایت هرات وجود ندارد. در عین حال، فرض می‌کنیم که این هیولا از کابل سر بیرون کند، امکانات موجود بهداشتی در مرکز به حد کافی هم وجود ندارد که بتواند با آن مبارزه یا مهارش کند. ایران و چین با آن همه طبابت و امکانات بهداشتی نتوانستند وضعیت ناشی از ویروس کرونا را مدیریت کنند. پس از باز شدن مرزهای زمینی و هوایی با ایران، طبعا تردد با ایران جریان داشته و دارد؛ کشوری ‌که نصف جغرافیای آن آلوده با کرونا شده، چطور ممکن است که در افغانستان ریشه ندواند. به بیان دیگر، ارسال موارد مشکوک به کابل، از این‌جا ناشی می‌شود که وزارت صحت ‌عامه‌ی افغانستان توان اقدام پیش‌گیرانه‌ را یا ندارد و یا هم از اتخاذ تدابیر با این ویروس، عاجز مانده است.
کشورهای مختلف جهان، در کنار این ‌که نتوانسته ‌اند روش درمانی این ویروس را پیدا کنند، نیز هیچ‌گونه طرحی را در جهت مقابله با این ویروس تدوین کنند؛ همه‌ی جهان به دو روش بسنده کرده ‌اند: اول، رعایت موارد بهداشتی از قبیل تقویت سیستم ایمنی بدن که با استفاده‌ی ویتامین C گفته ‌اند و دوم، مرزهای خود را با کشورهای چین و ایران بسته ‌اند؛ بنا بر این، دو راه ممکن برای جلوگیری از سرایت این تهدید خطرناک به افغانستان، وجود دارد که راه‌کار نخست این تا دولت افغانستان در مسائل بهداشتی از همین ‌اکنون سرمایه‌گذاری کند و این سرمایه‌گذاری را از ولایت‌های غربی چون هرات و نیمروز که هم‌مرز با ایران است، آغاز کند. افغانستان و ایران مرز طولانی با هم دارند. نگرانی‌ها بر این امر استوار شده که ویروس کرونا به این زودی‌ها مهارشدنی نیست. راهکار دوم این است که از تردد افراد به ایران جلوگیری و مرز با ایران مسدود شود تا این‌ که وضعیت موجود تحت کنترل درآید.