محمدامین احمدی، عضو هیئت گفت‌وگوکننده‌ی صلح افغانستان، می‌گوید که جهان با دقت رفتارها را زیر نظر دارد و راستی‌‌‌آزمایی می‌کند؛ زیرا در میان سیاست‌گذران امریکایی و ناتو، نسبت به افغانستان احساس گناه وجود دارد.
آقای احمدی روز جمعه -۱۸ سرطان-، در برگه‌ی فیسبوکش نوشته است: «علی‌رغم روند خونین جاری در کشور و اراده‌ی معطوف به سرکوب، عرصه‌های جدیدی نیز به وجود آمده است که آگاهی جمعی از این فرصت‌ها و استفاده‌ی درست و به موقع از آن‌ها، آینده‌ی بهتر را برای ما رقم خواهم زد.»
آقای احمدی، گفته است که اراده و خواست صلح میان دو طرف منازعه، بیش‌تر از هر زمان دیگری، واقعی‌تر به نظر می‌رسد؛ اما «بسیار روشن است که یک جانب بیش از هر زمانی دیگر، می‌خواهند در آینده‌ی افغانستان بر اساس قدرت و گفتمان خود، مؤثر و تعیین‌کننده باشد و قدرت بیش‌تری در عرصه‌ی جنگ را ابزار مؤثر برای وصول به این هدف می‌داند.»
آقای احمدی، این گفتمان را برای صلح پایدار و نیازهای اساسی مردم افغانستان به عنوان یک کشور، مناسب ندانسته و گفته است که گروه‌های گوناگونی از آن آسیب می‌بینند و افغانستان به عنوان یک کشور، منزوی می‌شود.
او، گفته است که عواقب جنگ و خشونت، قابل پیش‌بینی نیست و جز ویرانی بیش‌تر، برنده‌ای ندارد و این را هر دو جانب گفت‌وگوکننده می‌داند.
آقای احمدی با اشاره به گفت‌وگوهای صلح به عنوان روندی اجتماعی، سیاسی و حقوقی، گفته است که اگر از این روند حمایت نشود و «مردم اراده‌ی معطوف به سرکوب را با چالش مهم مواجه نکنند، اگر بی‌نتیجه خاتمه نیابد، این اراده وجود دارد که از آن، چون ابزاری برای کسب مشروعیت استفاد کند.»
این عضو هیئت گفت‌وگوکننده‌ی دولت افغانستان، گفته است که مردم با عدم هم‌کاری خود و رسانه‌ها، می‌توانند اراده‌ی سرکوب را زمین‌گیرد کنند و مردم می‌توانند قدرت پنهان در این دو وسیله را کشف کرده و آینده‌ی افغانستان را رقم بزنند.
آقای احمدی، حفظ جفرافیا را در این شرایط برای نزدیک‌شدن به صلح پایدار و عادلانه، معنادار می‌داند و می‌گوید که این کار وسوسه‌ی تمامیت‌خواهی را تضعیف می‌کند.
