وضعیت رقت‌بار آواره‌های جنگ در بغلان

هزاران تن از بیجاشدگان جنگ در ولایت بغلان که در شهر پلخمری و شماری از ولسوالی‌های نسبتا امن به سر می‌برند، در انتظار تأمین امنیت و برگشت دوباره به خانه‌های شان استند.

این بیجاشدگان به دور از خانه‌های ‌شان در وضعیت بد، در زیر چادرها و حتا فضای باز به سر می‌برند و از نرسیدن کمک‌هایی که بتواند دست‌گیر آنان در روزهای دشوار شود، شکایت دارند.

حمیدالله، مرد ۴۲ ساله‌ای که از منطقه‌ی چشمه‌ی شیر به شهر پلخمری آواره شده است، می‌گوید که پس از آواره شدن به شهر پلخمری، اعضای خانواده‌اش روزها و شب‌های تلخی را سپری می‌کنند و جای مناسب برای خوابیدن و غذایی کافی برای خوردن ندارند.

این مرد که پدر چهار فرزند است و همه دار و ندارش را در خانه‌ی خود رها کرده و آواره شده است، می‌افزاید، ۲۰ روز است که از وضعیت خانه‌اش در چشمه‌ی ‌شیر خبر ندارد و تمامی اسباب و لوازم رندگی‌اش را جا گذاشته و تنها برای زنده ماندن فرار کرده است.

 سلطان بی بی، مادر سه کودکی که شوهرش به‌ خاطر کار در کشور ایران به سر می‌برد، پس از شدت جنگ‌ها از منطقه‌ی بالادوری به شهر پلخمری پناه آورده است تا کودکانش را از جان باختن نجات داده باشد.

او نیز همانند صدها آواره‌ی دیگر برای سپری کردن یک شب امن، در خانه‌های نزدیکانش سرگردان است و برای پایان یافتن جنگ و برگشت دوباره به خانه‌اش لحظه‌شماری می‌کند؛ اما ناامید از آنچه او انتظارش را دارد.

این زن ۳۰ساله می‌گوید که پس از سقوط روستای آنان به دست طالبان، در نتیجه‌ی درگیری‌ها و برخورد گلوله‌ها، خانه‌اش ویران شده و وسائل خانه‌اش از بین رفته است.

او می‌گوید که به علت بلند بودن قیمت کرایه‌ی خانه در شهر پلخمری، نتوانسته است برای خود سرپناه بیابد و حالا در پی یک مکان نسبتا امنی که شب و روز بگذراند، سرگردان است.

آن‌سوتر در مقابل دروازه‌ی ریاست مهاجرین بغلان، روزانه صدها نفر گرد می‌آیند و ساعت‌ها انتظار می‌کشند تا کمکی به دست آورند.

عبدالحکیم، مردی که برای دریافت کمک چند روز پی‌‌هم است این جا می‌آید، می‌گوید که با وجود انتظاری‌های زیاد تا کنون موفق نشده است که کمک دریافت کند.

مسؤولان در ریاست امور مهاجرین و بازگشت‌کنندگان می‌پذیرند که برای رسیدگی به تمامی آواره شدگان جنگ در این ولایت نتوانسته اند پاسخ‌گویی به موقع داشته باشند.

شریف‌الله شفق، رییس این اداره، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که از اثر جنگ‌های یک ماه اخیر در شهر پلخمری، ولسوالی بغلان مرکزی و دوشی بیش از ۶ هزار خانواده از خانه‌های شان آواره شده اند و در بخش‌های نسبتا امن این ولایت پناه آورده ‌اند.

آقای شفق می‌افزاید که به دلیل کم بودن نهادهای امدادرسان در این ولایت تا کنون تمامی آواره‌ها کمک دریافت نکرده اند و درخواست‌های شان به خاطر رسیدگی به این خانواده‌ها به نهادهای ملی و بین‌المللی فرستاده شده است.

به گفته‌ی آقای شفق، شمار اندکی از این آواره‌ها تا هنوز کمک‌های نقدی از سوی وزارت امور مهاجرین دریافت کرده اند و روند سروی خانواده‌های دیگر نیز ادامه دارد. به گفته‌ی او، به علت بلند بودن آمار بیجاشدگان و اندک بودن نهادهای امدادرسان، آنان با چالش‌های زیادی روبه‌رو استند.

اعضای شورای ولایتی بغلان نیز از نرسیدن کمک‌های لازم برای آوارگان جنگ ابراز نگرانی کرده و می‌گویند که احتمال آواره شدن شمار زیادی از خانواده‌های دیگر نیز می‌رود.

بسم الله عطاش، عضو شورای ولایتی این ولایت، به روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که پابرجا بودن تهدیدات امنیتی و احتمال حملات طالبان تا روز انتخابات همچنان مردم را نگران ساخته و خانواده‌های زیادی از بخش‌های از این ولایت در حال فرار و ترک خانه‌های شان استند.

در همین حال، شماری از مردم در روستاهای اطراف شهر پلخمری همچون چشمه‌ی ‌شیر و بالادوری می‌گویند، طالبان هشدار داده اند که خانه‌های شان را ترک کنند و آنان برای برهم زدن روند انتخابات حملات تازه‌ای را راه‌اندازی می‌کنند.