طالبان روز گذشته با نشر اعلامیه‌ای یکبار دیگر با برگزاری انتخابات مخالفت کردند و به مردم هشدار داده اند که در کمپین‌ها شرکت نکنند و این گردهمایی‌ها هدف حملات آنها قرار می‌گیرد. مخالفت طالبان با انتخابات، حرف تازها‌ی نیست. این گروه در هجده سال گذشته با انتخابات مخالفت کرده اند. هرباری که انتخابات برگزار شده، طالبان نتوانسته اند که جلو اراده مردم را برای مشارکت در انتخابات بگیرند. مردم افغانستان امارت طالبان و جنگ بر سر قدرت را تجربه کرده به انتخابات اهمیت می‌دهند.
هم‌زمان با تهدید رسمی طالبان، اعضای پیشین این گروه نیز به بهانه‌ای حمایت از صلح، انتخابات را نمایشی خواندند. در انتخابات پارلمانی نیز طالبان تهدید مشابه را برای بر زدن انتخابات مطرح کرده بودند؛ اما با وجود آن مردم در پای صندوق‌های رای‌دهی شرکت کردند و به طالبان نشان دادند که انتخابات را حمایت می‌کنند. تهدید طالبان نمی‌تواند مانع انتخابات شود، همان‌گونه که در گذشته طالبان موفق نشده اند که انتخابات را ناکام بسازند.
در اعلامیه‌ی طالبان یک غرض مطرح است که برهم زدن انتخابات برای امتیازگیری در مذاکرات صلح است. از این‌که انتخابات با مذاکرات صلح از نظر زمانی گره خورده مخالفت طالبان را با انتخابات بیشتر کرده است. تهدید طالبان چالش تازه نیست، در گذشته نیز طالبان انتخابات را تهدید کرده بودند.
تنها طالبان نیستند که با انتخابات مخالفت نشان می‌دهند در کابل نیز بعضی از سیاست‌مداران با توجیه دیگر با منطق طالبان عمل می‌کنند. اگر اختلاف نظر در مورد انتخابات بزرگ شود، این اختلاف مخالفت طالبان را با انتخابات تقویت می‌کند. این مسأله از این جهت قابل تامل است که سیاست‌مداران از انتخابات و صلح بخواهند سوء استفاده کنند.
حکومت باید از همین حالا امنیت انتخابات را جدی بگیرد با آمادگی بیشتر امنیت کارزارهای انتخاباتی، نامزدان و مراکز رای‌دهی را بگیرد. این تنها راهی است که نگرانی مردم را رفع می‌کند. حکومت باید انتخابات را صادقانه حمایت کند که انتخابات مشروعیت خود را از دست ندهد. انتخابات با معیارهای قانونی برگزار شود، حکومت در امور انتخابات مداخله نکند؛ اگر به این نکات، اهمیت داده نشود، انتخابات مبنای جنجال و بحران بزرگ می‌شود. برخلافِ ادعای طالبان و هم‌فکرانش که می‌گویند انتخابات روند صلح را به مشکل مواجه می‌کند؛ اما انتخابات نقش دولت و مردم را در این روند تقویت می‌کند.
واقعیتی را که نباید نادیده گرفت، این است که میعاد قانونی حکومت وحدت ملی به پایان رسیده، مطابق قانون اساسی تنها راه برای تشکیل حکومت جدید برگزاری انتخابات است. اگر انتخابات برگزار نشود، تخطی قانونی در حکومت‌داری صورت می‌گیرد. عدم مشروعیت حکومت درگذشته، عامل اصلی تنش سیاسی و جنگ بوده است. هنوز مذاکرات بین الافغانی در باره‌ی صلح آغاز نشده با چه اطمینان انتخابات قربانی مذاکرات صلح شود. از این رو انتخابات باید حمایت شود که اگر مذاکرات صلح طولانی شد یا به نتیجه نرسید باید حکومت مشروع وجود داشته باشد و پایه‌های دولت متزلزل نشود. اگر انتخابات برگزار نشود پیامد آن تقویت طالبان می‌شود و در آن صورت این گروه جهت مذاکرات صلح را تعیین خواهد کرد.
انتخابات از این جهت مهم است که با آن حکومت مشروعیت خود را از مردم می‌گیرد و نقش دولت در مذاکرات صلح تقویت می‌شود. اگر انتخابات به هر دلیلی برگزار نشود یا حکومت در برگزاری آن کوتاهی کند، اگر برگزار شود توام با تقلب باشد و مشروعیت خود را از دست بدهد، انتخابات عامل تنش و فروپاشی نظام سیاسی می‌شود.
مخالفت حامدکرزی با انتخابات انگیزه‌ی سیاسی دارد. آقای کرزی با بزرگ‌نمایی صلح و نادیده گرفتن انتخابات، در واقعیت امر در آسیاب طالبان آب می‌ریزد. او پیش از این، در نشست‌هایی که در مسکو برگزار شد، نقش محوری داشت. در این نشست‌ها به خواست‌های طالبان تمکین شد.
از طرف دیگر مذاکرات بین‌الافغانی نزدیک شده است. یکی از موانع برای آغاز مذاکره بین‌الافغانی، طالبان است که تا حالا تأکید کرده اند که با دولت مذاکره نمی‌کنند طالبان و هوادارانش بیشتر از پیش برای پیروزی شان زمینه‌سازی می‌کنند. با توجه به این نکات، وقت آن رسیده که رهبران حکومت و حامیان نظام سیاسی، اختلاف شان را نادیده بگیرند، با هماهنگی برنامه‌های صلح را دنبال کنند و بازی طالبان را زیر نظر گرفته و نگذارند این گروه با جنگ سخت و نرم انتخابات را برهم بزنند.
