از ثبت نخستین مورد ویروس کوید-۱۹ در «ووهان» کشور چین، نزدیک به چهار ماه گذشته است. رسانه‌های چینی در ۳۰ دسامبر، سال گذشته‌ی میلادی، از شیوع ویروس کرونا در ووهان چین خبر دادند و همین اکنون این ویروس، در بیش از ۲۱۰ کشور جهان راه یافته است.
بر بنیاد تازه‌ترین آمار سازمان جهانی بهداشت، بیش از دو میلیون نفر به این ویروس مبتلا شده که از این میان تا کنون ۱۲۷٫۵۹۴ نفر در جهان، جان باخته اند که بیشترین رقم تلفات در امریکا است و ۲۶٫۰۶۴ نفر در این کشور جان باخته اند.
هرچند ویروس کرونا در چین، در یکی دو ماه اول، سیر صعودی داشت و حد اوسط، روزانه ۲۰۰ نفر در نتیجه‌ی ابتلا به این ویروس جان خود را از دست می‌دانند؛ اما پس از شدت محدودیت‌ها و قرنطین شدن شهرها، این روند سیر نزولی را به خود گرفت.
سرانجام دولت چین روز پنج‌شنبه، ۱۹ مارچ گزارش داد که برای نخستین بار از زمان شیوع بیماری کرونا در این کشور، هیچ مورد جدید ابتلا به کوید-۱۹ ثبت نشده است.
در این گزارش می‌خواهیم، تجربه‌ی یکی از دانش‌جویان افغان را که در شهر «ووهان» چین، درس می‌خواند از جریان شیوع ویروس، قرنطین و مهار این ویروس، با شما شریک سازیم.
مجتبی ناصری، محصل مقطع دکترای اقتصاد سیاسی در یکی از دانش‌گاه‌های شهر ووهان است و در گفت‌وگو با روزنامه‌ی صبح کابل میگوید که دولت چین، پس از شیوع ویروس کرونا، برای ۷۶ روز در تمام شهرهای این کشور، محدودیت‌های رفت و آمد وضع و شهرها را قرنطین کرد تا بتواند جلو گسترش و تلفات مردم را بگیرد.
از این محصل افغان در چین، در مورد راه‌کارهای دولت چین برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا پرسیدم.
مجتبی میگوید که از همان ابتدای شیوع این ویروس در چین، دولت این کشور، تدابیر احتیاطی را به صورت جدی روی دست گرفت و به گونه‌ای نمونه، ترافیک شهر را در شهر ووهان متوقف کرد، تمام پروازهای هوایی، خط ریل و ترانسپورت شهری را به صورت کل، به روی مردم مسدود کرد.
آنچه این دانش‌جوی افغان میگوید، دولت چین در دو هفته‌ی اول، ابتدا روند آگاهی‌دهی عامه را آغاز کرد و پس از آن، تمام راه‌های دخولی و خروجی به شهر ووهان به روی مسافر و گردش‌گران مسدود کرد.
اما در پایان هفته‌ی دوم، دولت چین محدودیت‌ها را جدی‌تر ساخت و در قدم اول، دستور داد که شهر ووهان قرنطین شود و به جز بخش‌های امنیتی و صحی، اداره‌های دولتی و فروشگاه‌های مواد غذایی، سایر باشندگان حق رفت و آمد در شهر را ندارند و باید در خانه‌های شان بمانند.
راه‌کاری که دولت چین برای دست‌رسی مردم به مواد اولیه انجام داد، این بود که تمام خریداری‌ها به صورت آنلاین انجام شود و کارمندان فروشگاه‌ها مؤظف بودند، مواد خوراکی را تا دم دروازه‌های مردم بیاورند. دولت چین توانست این محدودیت‌ها برای جمعیت یازده میلیونی شهر ووهان تطبیق کند.
افزون بر این، دولت چین پس از این که بیماران کوید-۱۹ افزایش یافت، دستور اعمار یک شفاخانه‌ی ۱۰۰۰ بستری را در مدت شش روز صادر کرد و در کنار آن وزارت بهداشت این کشور، داکترانی را برای تشخیص افراد مشکوک به ویروس کرونا مؤظف کرد.
مجتبی گفت که در کنار نیروهای بشری، اپلکیشن‌های نیز طراحی شد تا باشندگان شهرهای مختلف بتوانند با استفاده از این اپکلیشن، بیماران مشکوک به ویروس کرونا را به مسؤولان صحی اطلاع بدهند.
او گفت: «بعد از ده روز، زمانی‌که شفاخانه‌ی جدید، مخصوص بیماران ویروس کرونا اعمار شد، تمام بیماران، از دیگر شفاخانه‌ها به این شفاخانه منتقل شده و هم‌چنان در همین زمان از مکان‌های مانند، هوتل‌ها و باشگاه‌های ورزشی و غیره نیز برای نگهداری افراد مشکوک استفاده می‌شد.»
هم‌چنان برای سرعت بخشیدن تداوی بیماران، از سایر ولایت‌های چین و حتا داکتران نظامی نیز به شهر «ووهان» که مرکز این ویروس بود، خواسته شدند.
اقدامات رفاهی؛ از معاف شدن کرایه‌های خانه تا توزیع مواد غذایی به باشندگان ووهان
دولت چین برای تطبیق درست قرنطینه در شهر ووهان، کرایه‌نشینان را از پرداخت کرایه برای دو ماه، معاف کردند و در ماه سوم، تنها باید نصف کرایه را پرداخت می‌کردند. از سویی‌هم دستوری به تمام اداره‌های دولتی و خصوصی صادر شد تا معاش کارمندان شان به طور معمول پرداخت کنند.
درکنار معاف شدن مردم از پرداخت کرایه‌ی خانه، دولت چین بسته‌های مواد غذایی را برای باشندگان شهر ووهان، به ویژه دانش‌جویان که مصروف تحصیل بودند، کمک کردند.
چگونه چین توانست ویروس کرونا را مهار کند؟
مجتبی ناصری میگوید، یگانه راهی که دولت چین توانست ویروس کرونا را در این کشور مهار کند، همکاری مردم بود. «مردم چین با فرهنگ و تحصیل‌یافته هستند و همه‌ی مسایل را از دید علمی پیش می‌برند و همین سبب شده تا نقش مردم با دولت فعال باشد. همه‌ی شهروندان، دست به دست هم دادند و به هر یک از توصیه‌های صحی که از سوی وزارت صحت داده می‌شد، توجه کردند و آنرا جدی گرفتند.»
شرایط امروز در چین چگونه است؟
هرچند هنوز هم محدودیت‌های گذشت‌وگذار در شهرهای مختلف چین وجود دارد؛ اما مجتبی میگوید که شرایط زندگی در چین نسبت به سه ماه قبل، فرق کرده و اکنون وضعیت بهتر شده است: «با این همه اما هنوز هم بعضی محدودیت‌ها وجود دارد، مثلن مراعت نمودن فاصله‌ها از یک‌دیگر، پوشیدن ماسک و مسافرینی که از خارج به چین می‌آیند، باید چهارده روز را در یکی از هوتل‌ها به صورت قرنطین سپری کنند، بعد از آن می‌توانند به شهر و یا نزد فامیل خود بروند.»
هنوز اما دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در چین، به صورت آنلاین درس‌های شان را پیش می‌برند. آنچه این دانش‌جوی افغان میگوید، با وجود قرنطینه و شدت ویروس کرونا؛ اما هیچ وقفه‌ی در نظام آموزشی این کشور به وجود نیامد، زیرا تمام جلسه‌های درسی به گونه‌ی آنلاین برگزار می‌شود.
در آخر از مجتبی پرسیدم که توصیه‌اش به مردم افغانستان در روزهای قرنطین چه است؟
چیزی که او و سایر شهروندان چین، در مدت بیشتر از دو ماه و نیم انجام داده اند، این بوده که یک تقسیم اوقات درست برای بودن در خانه بسازند و طبق برنامه، روزهای قرنطین را سپری کنند.
او میگوید که قرنطینه بهترین فرصت برای ورزش، مطالعه، آشپزی، عبادت و بودن کنار فامیل است و افراد می‌توانند در این روزهای دشوار، کنار اطفال شان باشند و از زندگی شان حد اکثر استفاده را کنند.
