کمی نزدیک‌تر بیا، دست‌هایت را به من بده، تو هیچ تقصیری نداری، نترس! با هم می‌پریم. هر آن‌چه بر تو گذشته را می دانم. ورق بزن و فصل تازه‌ای را آغاز کن.
آزار جنسی، مسأله‌ی شایع و غیر اخلاقی است. تقریبا از میان هر پنج زن، یک نفر مورد آزار جنسی قرار گرفته است؛ اما این مسأله تنها در مورد زن‌ها نیست، در بعضی از موارد، آقایان نیز مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند. شخصی که مورد آزار جنسی قرار گرفته است، به جاهای تاریک و تنها پناه می‌برد. از اجتماع فراری می شود و در مواردی هم اقدام به خودکشی می‌کند.
راه‌های پیشگیری از آزار جنسی کودکان
- آگاهی دادن کودکان از آزارهای جنسی، بهترین راه پیشگیری، آموزش است.
- شناسایی و پیشگیری از موقعیت‌هایی که در آن احتمال سوءرفتار جنسی با کودکان وجود دارد.
- ایجاد محیط امن و صمیمی در خانه و آموزش به کودکان در مورد اینکه محل صحبت کردن درباره‌ی مسائل خصوصی خانه است.
- تقویت این مفهوم که بدن کودکان به خودشان تعلق دارد و آموزش حریم خصوصی به آن‌ها.
حس خجالت، ترس، و مقوله‌های دیگری به اسم شرم و حیا شخص را وادار می‌کند تا تمام حرف‌هایش را قورت بدهد و سر این زخم همیشه باز بماند. ذهن، خودش را به فراموشی می زند؛ اما قلب آن تکه‌ای شکسته و زخمی مگرمی‌تواند فراموش کند چه بر او گذشته؟ چه بر او می‌گذرد؟
ناآگاهی مردم در مورد ایمنی‌های جنسی کودکان و صدمه‌هایی که از این موضع به افراد وارد شده است، پای مرا به زندگی فریده ( اسم مستعار ) می کشاند.
کنارش که بنشینی تاریکی آزار جنسی به سیاهی موهایش و چشم‌هایش افزوده است. او هنوز سر از همان کوچه در می آورد، همان تاکسی، همان مرد با پیراهن تنبان آبی آسمانی و موهای ژولیده. فریده بیست سالش است و دانشجوی سال دوم زبان و ادبیات دری در دانشگاه بلخ است. او، روایت دردهای کودکانه‌ای است در جغرافیایی به اسم افغانستان. کشوری مملو از مریض‌های جنسی. به سختی می‌تواند برای خودش اجازه بدهد تا در مورد گذشته‌ی تلخ‌اش حرف بزند. زندگی‌اش هنوز جریان دارد؛ اما با چه کیفیتی؟ با چه روحیه‌ای؟
او می گوید: «ما هیچ گاهی نمی‌توانیم به زندگی عادی برگردیم. در اوایل چیزی نمی دانستم، قضیه از آن جا شروع می‌شود که تو می دانی قربانی آزار جنسی شده‌ای؛ به خودت به عنوان یک موجود کثیف نگاه می کنی.»
تا حالا چقدر با موارد آزار جنسی کودکان برخورده اید؟ آیا شما هم یک قربانی بوده اید؟ پس حرف بزنید. نگذارید فریده‌های کوچکِ درون تان شما را به انزوا بکشاند. این اتفاقی است که شما هیچ تقصیری در آن نداشته‌اید.
با غم انگیزی بیشتری به حرف هایش ادامه می دهد.
« دقیقن یادم نیست شاید پنج یا شش سالم بود. با بقیه دخترا ده کوچه بازی می‌کدیم که یک موتر تاکسی وارد کوچه‌ی ما شد. از میان همه، مرا صدا زد. گفت دختر جان میشه کمکم کنی؟ موترم روشن نمیشه. با تردید گفتم بلی. دروازه‌ی عقب موترش را باز کرد. گفت میشه برای چند لحظه این جا بشینی؟ موتر روشن نمیشه؛ باید سَلف (استارت) بزنم. چند بار پشت سر هم سلف زد. و تلاش‌هایش جوابی نداد. آمد کنار من نشست، گفت این‌جا طوری دراز بکش که پشتت به من باشد تا وزن بدن‌ات روی انجین (ماشین موتر) متمرکز شود. تا من بتوانم دوباره سلف بزنم و موتر را روشن کنم. دستش را برد سمت شلوارم، گفتم چکار می کنی؟ گفت هیچ، سعی می کنم وزن بیشتری روی انجین متمرکز شود. »
از این جا به بعد چشم‌هایش به گودالی می‌ماند که هر چه دست و پا می زند، بیشتر غرق می‌شود.
«حرکت آله‌ی سفتی را روی باسنم حس کردم. می‌خواستم فرار کنم؛ اما از چه؟ برای منی که از روابط جنسی هیچ نمی دانستم. می خواستم فریاد بزنم. بگویم ولم کنید؛ اما وزن آن مرد چنان روی بدنم افتاده بود که نمی توانستم خودم را بلند کنم.»
اذیت‌های جنسی جنایت استی که – پدر! مادر! شما متهم اید – اگر امروز فریده‌ها از ازدواج، از روابط جنسی که نیازهای روحی و جسمی‌شان است، فراری اند. شما مقصر اید.
«بعدها که فهمیدم چه اتفاقی برایم افتاده، از خودم خجالت می‌کشیدم. یادم است در جریان یک روز بارها و بارها بدنم را می‌شستم تا شاید رد دست‌هایش را بتوانم محو کنم؛ اما نمی‌شود فرار کرد. گذشته با سرعت تمام در حال‌ات سرک می‌کشد. هنوز که هنوز است کنار نیامده‌ام؛ شب‌هایی که پریودم و درد می‌کشم، کابوس همان تاکسی، همان کوچه، فرار از یک چیز نامعلوم، با من است.»
او هنوز از رابطه‌های جنسی و عاطفی فراری است و حتا اگر مادرش او را ببوسد، آن را نوعی از تعرض به خودش می‌داند. خانواده‌ها باید در مورد ایمنی‌های جنسی برای فرزندان شان معلومات بدهند تا کودکان بفهمند که قسمت‌های خاصی از بدن‌شان هست که هیچ‌کسی اجازه ندارد به آن دست بزند و اگر این اتفاق می‌افتد، به نزدیک‌ترین فرد زندگی‌شان اطلاع دهند.
از لحاظ روانی، بیشترین آسیب را برای شخص قربانی در مرحله‌ای از زندگی که شخصیت کودک شکل می‌گیرد وارد می‌کند که بر اساس کنواسیون حقوق کودک، هر فردِ زیر ۱۸ سال، کودک یا نوجوان است.
نجیب الله ببرک‌زی، هماهنگ‌کننده‌ی عمومی بخش اطفال کمسیون مستقل حقوق بشر، در گفتگو با روزنامه‌ی صبح کابل می‌گوید که، از سال گذشته تا حال ۱۶ مورد آزار جنسی اطفال ثبت این کمیسیون شده است که از این جمله ۱۳ مورد آن روی اطفال زیر سن صورت گرفته است. آقای ببرک‌زی همچنان می‌افزاید که در رابطه به محاکمه‌ی عاملین آزار و اذیت جنسی اطفال، توجه جدی صورت نگرفته است.
این در حالی است که تحقیقات تازه‌ی کمیسیون مستقل حقوق بشر نشان می دهد که کودکانِ کار، در وضعیت نگران کننده‌ای از ایمنی‌های جنسی قرار دارند.
