کمیته‌ی اضطرار جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، روز گذشته برای پیش‌گیری از شیوع این بیماری در شهر کابل، سه هفته قرنطین اعلان کرد. از شهروندان کابل خواسته شد که در خانه‌ی خود بمانند و بدون ضرورت از خانه خارج نشوند. امروز اولین روز اجرای این فیصله است؛ اما شماری از شهروندان کابل از این فیصله سرباز زده و هنوز در شهر گشتوگذار می‌کنند.
در برخی از مناطق، تجمع مردم هنوز وجود دارد. به نظر می‌رسد که شهروندان بیماری کرونا را جدی نگرفته و قرنطین شدن را نپذیرفته اند.
وحیدالله مایار، سخن‌گوی وزارت صحت، می‌گوید که اگر وضع همین‌گونه ادامه یابد، به خاطر جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، دولت مجبور می‌شود که از قوه‌ی قهریه کار گیرد.
کاربران شبکه‌های اجتماعی نوشته اند که در مناطق مختلف شهر، گشتوگذار مردم هنوز باپرجا است و مردم این فیصله‌ی دولت را نادیده می‌گیرد.
الیاس طاهری، یکی از کاربران فیس‌بوک نوشته است: «در ساحاتی که ما زندگی می‌کنیم، نه تنها که قیود بر گشتوگذار عملی نمی‌شود، بلکه امروز بیش‌تر از روزهای عادی، مردم رفت‌وآمد می‌کنند؛ کوچه‌ها شلوغ است و دکان‌ها همه باز»
شماری از شهروندان کابل، پیش از این نیز به راهنمایی‌های بهداشتی توجه نمی‌کردند و خطر شیوع این بیماری را جدی نگرفته بودند. اکنون که دولت قرنطین را اعلان کرده است نیز شماری تا هنوز به جدیت مسأله توجه نکرده اند.
رسانه‌ها، کارمندان وزارت صحت عامه و فعالان مدنی، برای آگاهی‌دهی مردم در مورد شیوع این بیماری تا هنوز کار کرده اند. این آگاهی‌دهی، برای شماری موثر بوده؛ اما برای شماری تنها راهنمایی ساده‌ای بوده که توجهی به آن نداشته اند. تا زمانی که مردم حقیقت را قبول نکنند و متقاعد نشوند، آگاهی‌دهی و حتا قرنطین اجباری هم بی‌تأثیر خواهد بود.
مهم‌ترین علتی‌که باعث می‌شود مردم باورمند شوند و برای مدتی در خانه باشند، این است که اطرافیان شان سالم بمانند و از آن‌ها بیماری نگیرند. شمار زیادی از شهروندان به خصوص جوانان، نسبت به خانواده‌های شان احساس مسؤولیت زیادی می‌کنند. مردم در بحران کرونا بیش از آن که نگران خود شان باشند، نگران نسل بعدی و خانواده‌ی شان استند.
کرونا، ویروس جدید است و برای پذیرش پدیده‌های جدید، مردم نیاز به زمان دارند. در شرایطی که این ویروس به سرعت در حال گسترش است، مردم باید بدون هیچ بهانه‌ای پیش از آن که دیر شود، این پدیده را بپذیرند. اگر کسی برای پذیرفتن این پدیده‌ی بحران‌زا زمان زیادی لازم دارد، باید این را بپذیرد که کرونا زمان نمی‌شناسد. چند ماهی از بروز این ویروس می‌گذرد. در کشورهای زیادی از جمله چین، ایتالیا، ایران، اسپانیا و امریکا به سرعت این ویروس سرایت کرده است و بیش از نیم‌میلیون نفوس جهان مبتلا به بیماری کرونا مبتلا شده اند. در این‌صورت، این پدیده نباید برای مردم افغانستان ناشناخته و غیرقابل پذیرش بوده و بی‌تفاوتی و عدم پذیرش حقیقت، کشور فقیر شان را به فاجعه ببرند. بهتر است چشم‌ها و گوش‌های خود را به خاطر دیدن و شنیدن حقیقت نبندیم.
