نویسنده: بهزاد برمک
شاد کردن آدمها چقدر هزینه دارد که ما آن را از هم دریغ و از صبح تا تاریکی شب به جای مهربانی، خشم، نفرت و قهر نثار یکدیگر میکنیم. بیایید برای آنانی که روزنهی امید شان استیم، وقت بگذاریم، حرف بزنیم و دوست داشتن را برای شان با حرفهای خوب، با مهربانی و کنار هم بودن مان معنا کنیم. مهربانی تان را از آنانی که دوست تان دارند، دریغ نکنید و نگذارید عزیزی به بیتفاوتی، سردی و تنهایی خودش خو کند. تکیهگاه عاطفی خوب باشید و یا نباشید. گاهی اوقات چیزهای مینویسم و بعد، همه را پاره میکنم؛ راستش را بخواهید، از دنیا و قیل و قالهای پُرزرق و برقش گرفته تا ماورای دنیا تا آنجا که انسان را حسی گنگ، رهنمود میشود و تا به سرانجامی روشن نمیرسد، همه و همه بهانههای من برای نوشتن است. «هست» را اگر قدر ندانی میشود «بود» و چه تلخ است اگر «هست» کسی شود «بود»؛ بنا بر این، متأسفانه به نظر میرسد که در آیندههای نه چندان دور، شاهد رویدادهای غمانگیز و مرگ بسیاری از هموطنان باشیم که تا سالیان سال، بیشمار، قامتها را شکسته و چشمها را نمناک نگهدارد.
در روزهای قرنطین، به دو چیز تکیه نباید کرد: غرور و دروغ؛ چرا که آدم با غرور، میتازد و با دروغ میبازد. تعداد دروغهای کرونایی در خبرها و فضای مجازی فیسبوک رو به افزایش است و باعث بیم و امیدهایی شده که به یک مباحثه فزاینده دامن میزند. تقدیر و سرنوشت انسانی نه اتفاقی و تصادفی؛ بلکه حاصل انتخابهای آگاهانه است. یک نفر با وجود دست و پنجه نرم کردن با ناراحتیهای متعدد، بتواند همچنان شوخطبع باقی بماند و دیگران را هم به خندیدن وادار کند. آدمهای شاد دوست ندارند دیگران به آنها حسودی کنند. آنها میخواهند شادی شان را با دیگران قسمت کنند و برای یادگیری درسهایی که در محیط اطراف وجود دارد، به ایجاد انگیزه در دیگران بپردازند. این آدمهای شاد در عین الهام بودن برای دیگران، همواره در حال یادگیری نکات جدیدی استند که در وجود افراد مختلف میبینند. این دلیلی است که ما را عاشق این آدمها میکند و جای شک نیست که زمین بدون آنها از حرکت می ایستد.
چنان که جان وودن (John Wooden) بازیکن و مربی معروف بسکتبال، باور داشت: «جزئیات کوچک حیاتی استند. چیزهای کوچک اتفاقات بزرگ را رقم میزنند.» تنبلی شک و تردید میآورد و اقدام کردن، اعتماد و جسارت به همراه دارد. با نشستن و فکر کردن نمیتوانید بر ترسهای تان غلبه کنید. شاید با فرانک لوید رایت (Frank Lloyd Wright) معمار و نویسندهی امریکایی موافق باشید که معتقد بود: «برای دستیابی به چیزی باارزش، باید با تمام وجود در آن غرق شوید.» خلاصه کلام این که: سازمانهای مدافع حقوق خانواده در جهان، مهارتهای دهگانهای را معرفی میدارند که هر عضو فامیل در هر گوشهای از کرهی خاکی، بایستی آن تواناییها را برای داشتن زندگی فردی و اجتماعی، کسب کند که عبارت از: خودآگاهی، همدلی، همزبانی، روابط انسانی و اخلاقی، ارتباطات مؤثر، مقابله با استرس، مدیریت زمان و هیجان، حل مسأله، تصمیمگیری، تفکر ابتکاری و بازاندیشی نقادانه است. بیایید در خانه، شاد و از غمهای روزگار نیرومندتر باشیم و تدابیر وقایهای در برابر کرونا را جدی بگیریم. این ویروس به همه چیز پایان میدهد! به قول حافظ: «غبار غم برود/ حال، خوش شود.»