اشک‌های گل‌زمان، تنها اشک‌های او نه، که فریاد هنر این سرزمین است. فریادی به بلندای آسمان از جبر زمانه، از جامعه، تاریخ و زمام‌داران بی‌هنر این سرزمین که نه خود هنری دارند و نه قدر هنر و هنرمند را می‌دانند.