از شروع کار پارلمان جدید افغانستان زمان بسیاری می‌گذرد؛ ولی نامزدان معترض به نتایج انتخابات هنوز هم به اعتراضات خود ادامه می‌دهند. این نامزدان که می‌خواستند در روز جمعه دوباره خیمه‌ی تحصن را برپا کنند، با ممانعت نیروهای امنیتی روبه‌رو شدند.
نامزدان معترض به نتایج انتخابات، به چهارده تن می‌رسند و تعدادی از آنان نیز با دوختن لب‌های‌‌شان این اعتراض را نمادین ساخته‌اند. این اعتراض به طول کلی مدت زمان سه ماه را در پی داشته است ولی هنوز به خواسته‌ی معترضان را به خواسته‌ی‌شان نرسانده است.
نامزدان معترض، از کمیسیون انتخابات شکایت دارند و می‌گویند که این کمیسیون نتوانسته است انتخابات شفافی را برگزار کند. در صورتی که به جنجال‌های برخواسته از ایجاد پارلمان دور هفدهم کشور نگاه کنیم، با این که بسیاری از این تنش‌ها در یکی دو هفته‌ی اخیر به پایان رسید و وضعیت پرتنش درون پارلمان را بهتر ساخت، اعتراض‌های جاری از سوی این نامزدان، بحرانی بودن این انتخابات و نتیجه‌ی آن را که پارلمان امروز افغانستان است، نشان می‌دهد.
دور هفدهم پارلمان افغانستان، ممکن است تا پایان کار خودش، نتواند به اعتباری که نیاز دارد برسد؛ زیرا تنش‌های موجود و تنش‌هایی که قبلا وجود داشت، چنان جدی و زننده بود که دیدگاه شهروندان را به کلی نسبت به پارلمان دچار شک کرد.
بسیاری معتقد استند که جنجال‌های ناشی از انتخاب ریاست مجلس نیز، یکی از سناریوهایی بوده است که به دست سیاست‌مداران و به خصوص نامزدان ریاست‌جمهوری طرح شده بود و در آن مدت معامله‌های میلیونی بر سر نقطه‌ی مشکوکی که چالش انتخاب ریاست مجلس را ایجاد کرده بود، صورت گرفته است.
همه‌ی آنچه به‌عنوان چالش بر سر راه پارلمان تصور می‌شود، حتا در صورت رسیدگی کامل به آن، ممکن است اعتبار لازمی را که از یک مجلس، باید به مردم داده شود، به دست نیاورد. پارلمان افغانستان با اتهامات زیادی روبه‌رو بوده است که توانسته، تا حدی نزد مردم، مشروعیت لازم را نداشته باشد. در واقع، دور شانزدهم پارلمان افغانستان، یک پارلمان خنثا است؛ پارلمانی که اعضای آن با بدنامی‌های فراوانی از قبیل تقلب، فحشا، باج‌دهی، هرج‌‌ومرج‌اندازی برای به دست آوردن فرصت معامله و… روبه‌رو استند.
از ادعای آقای احمدزی گرفته تا ادعای نامزدان معترض، همه نشان می‌دهد که ورود بسیاری از وکلای افغانستان در مجلس نمایندگان، زیر سوال رفته است و حتا اگر این موضوعات و ادعاها نادرست باشد، ضربه‌ای که بدخواهان مجلس و مردم افغانستان می‌خواستند به پارلمان زده شده است. دلیل همه‌ی این‌ها بر می‌گردد به این که برای رسیدگی به ادعاها، هرگز، تلاش کامل و موفقی صورت نگرفته است.
اینک که چهارده تن از اعضای نامزدان مجلس نمایندگان، در اعتراض به سر می‌برند نیز، بحث اساسی‌شان روی نبود، اراده‌ی قاطع برای بررسی شکایت‌های‌شان است.
با این که دادستانی کل افغانستان می‌گوید که برای رسیدگی به شکایت‌های انتخابات پارلمانی سال قبل، کمیسیون ویژه‌ای ایجاد کرده است تا به تقلب‌ها و سوء استفاده‌ها رسیدگی کند و باید نامزدان معترض اسناد خود را به همین کمیسیون بسپارند؛ اما به خاطر این که رسیدگی‌ها اکثرا در حد ایجاد کمیسیون‌ها و تقاضای اسناد از سوی مدعیان بوده است، چنین به نظر می‌رسد که هنوز عملی از سوی نهادهای مربوط در این زمینه وجود نداشته است که باور لازم را به مردم بدهد؛ چرا که ما هنوز در میان ادعاهایی گم استیم و هیچ نتیجه‌ای برای درستی و نادرستی این ادعاها نداشته‌ایم.
همه‌ی این‌ها، برمی‌گردد به وضعیتی که نامزدان راه‌یافته به مجلس باید برایش تصمیم بگیرند. این وکلای مردم استند که امروز بیش‌ترین تردید را از سوی مردم با خود دارند و امیدی را که از سوی مردم به پارلمان جوان افغانستان می‌رفت، از دست داده‌اند.
در اتفاقات اخیری که درون پارلمان رخ داد، بسیاری به این نظر بودند که دوام تنش‌ها، عمدا از سوی گروه‌های خاصی کمک می‌شود. با این حال، نمی‌توان امیدوار بود که با انتخاب رییس مجلس و معاونین آن و حتا تکمیل شدن همه کرسی‌های لازمی که برای بخش اداری مجلس لازم است، به پارلمان مورد نظر خود برسیم.
اینک، مبارزات سیاسی در کشور داغ‌تر شده است و سمت‌وسو گرفتن سیاسیون تاثیر زیادی بر گروه‌های موافق و مخالف در درون پارلمان خواهد گذاشت. تاثیری که نمی‌توان از آن فرار کرد؛ مگر این که برایش تدبیر سیاسی جمعی داشته باشیم.
